-
1.《东作》 宋·陈普
经纶一札急农功,骏发公私四海同。
妇馌尚存豳国俗,耦耕不间楚乡风。
乌犍纷乱烟云裹,布谷焦劳风雨中。
陇中辍耕相贺处,年来隳突绝西东。 -
2.《乡人祷雨有应时寓乌石》 宋·邓深
力穑乃有秋,斯言闻自古。
天时或不顺,人事亦安取。
今年问何如,常暘颇为苦。
大田纷拆裂,槁苗渴灌注。 -
3.《送从翁从东川弘农尚书幕》 唐·李商隐
大镇初更帅,嘉宾素见邀。
使车无远近,归路更烟霄。
稳放骅骝步,高安翡翠巢。
御风知有在,去国肯无聊。 -
4.《送从翁东川弘农尚书幕》 唐·李商隐
昔帝回冲眷,维皇恻上仁。
三灵迷赤气,万汇叫苍旻.
刊木方隆禹,陛陑始创殷。
夏台曾圮闭,汜水敢逡巡。 -
5.《沁园春(次韵李明府劝农)》 宋·汪卓
民吾同胞,剖破藩篱,元是大家。
故见之诰诏,视如子弟,谆勤恳切,悃_无华。
孝悌力田,职当劝相,起早非干为看花。
亲酌酒,老农唯诺,句句仁芽。 -
6.《劝农》 宋·江万里
农岂犹需我劝农,且从人意卜年丰。
喜闻布谷声声急,莫为催科处处穷。
父老来前吾语汝,官民相近古遗风。
欲知太守乐其乐,乐在田家欢笑中。 -
7.《悯农》 宋·陈宗远
条桑事了蒸麻急,刈麦人兼种稻归。
作苦那能衣食足,几多游冶厌轻肥。 -
8.《农家》 宋·吴仙湖
农家冬事足,何处不祈禳。
煨芋分儿食,篘醪唤客尝。
犬眠茅舍暖,犊跳野田荒。
勿遣官租急,令渠乐岁康。 -
9.《题黄存之春庄雨急图》 宋·赵汝绩
山浓树密春欲浮,农夫有事营西畴。
鹁鸪声歇风雨急,田塍滑澾如翻油。
牢披蓑衣紧击笠,浑身水流两股栗。
拣时浸种开稻包,心急鞭牛牛步刀。 -
10.《急雨》 宋·陆游
云从西南兴,风自东北至;老农占雨候,速若屈伸臂。
乱点俄打窗,新凉已生袂。
经旬苦肺渴,得此亦少慰。
呼儿持故襦,买酒具一醉。
薄言煮园蔬,雉兔未可议。 -
11.《二月望日劝农既归散策郡圃二首》 宋·杨万里
今年花事许迟迟,九十春光巳半归。
风急杏花吹不脱,落梅无数掠人飞。 -
12.《春野观农事》 宋·宋祁
茂气回鲜野,寒姿换故林。
败防溪响急,新甽耒痕深。
乳雉嬉原隩,歌牛下浦阴。
吾庐堪学稼,将老有初心。 -
13.《四民诗其二·农》 宋·范仲淹
圣人作耒耜,苍苍民乃粒。
国俗俭且淳,人足而家给。
九载襄陵祸,比户犹安辑。
何人变清风,骄奢日相袭。 -
14.《和孙端叟寺丞农具十五首其九台笠》 宋·梅尧臣
力田冒风雨,缉箨为台笠。
寒蓑相与用,阴野低迷入。
足屦固易濡,鬓葆何尝湿。
斯须未可去,赫日资乃急。 -
15.《和孙端叟寺丞农具十五首其十五牧笛》 宋·梅尧臣
牧人乐下牧,背骑吹短笛。
声穿吴云低,韵入楚梅的。
谁嗟苦调急,自与幽意寂。
应同尧时民,歌将土壤击。 -
16.《立春出郊风急有作》 宋·卫宗武
意行出郊坰,迎春二之日。
不闻条风鸣,但见朔风急。
朔风何太严,厉物无洪纤。
时方尚发育,岂汝当行权。 -
17.《老农叹》 宋·裘万顷
霜耕冰在趾,雨种泥没膝。
旱魃忽为虐,耕种谩劳力。
去年幸一稔,今岁免艰食。
细听老农语,令我三叹息。 -
18.《会昌劝农》 宋·曾丰
官不劝农农亦耕,诏书那可废常行。
烟霞自避旌旗色,鱼鸟相疑金鼓声。
蝶急岂遑追梦觉,鸠闲犹强管阴晴。
忙中偷得须臾暇,聊借江山答太平。 -
19.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
20.《秋雨叹三首》 唐·杜甫
雨中百草秋烂死,阶下决明颜色鲜。
著叶满枝翠羽盖,开花无数黄金钱。
凉风萧萧吹汝急,恐汝后时难独立。
堂上书生空白头,临风三嗅馨香泣。