-
81.《初寒》 宋·姜特立
露冷天寒欲陨霜,夜眠辗转怯更长。
衰翁枕上閒寻句,风入家林月到床。 -
82.《天寒割蜜房诗》 宋·楼钥
场圃功初毕,天寒乐岁穰。
山居收蜜课,檐外割蜂房。
弱羽依晴日,纤腰怯晓霜。
铅刀开户牖,棘匕荐甘香。
作室何时再,趋衙未用忙。
百花辛苦处,今日为君尝。 -
83.《骤寒二首》 宋·赵蕃
一晴疑尚暑,一雨顿能寒。
气候从兹变,病躯那得安。
频闻风淅淅,不风日团团。
附火贪新燎,添衣怯带宽。 -
84.《襄州道间骤寒》 宋·李曾伯
涉尽江湖道,嗟嗟寸步难。
风敲芦叶响,雨作菊花寒。
市酒无嫌薄,征衣正怯单。
家山在何许,回首路漫漫。 -
85.《八月骤寒》 宋·李昴英
秋欲中分暑更袢,金风崛起成寒动。
桃笙夜展犹嫌执,狐向朝披便怯单。
翻手炎凉真可笑,循环造化果无端。
老来一任添霜缕,寒暑难磨只士丹。 -
86.《寒食夜对月》 宋·项安世
朱公自有五湖天,介子何须九县田。
无限东风原上泪,尽输西子月中舩。
梨花自怯嫦娥白,秋影终随永夜偏。
江海归来无赐火,幸分光彩到愁边。 -
87.《寒食早起围炉中戏和林宗易韵二首》 宋·陈傅良
叠帐重裘更怯风,绝怜寒食到匆匆。
一春不见花开落,但说栽花费几工。 -
88.《久苦春寒三月三日戏作俳体》 宋·方回
似惜残红未放稀,佳人怯试薄罗衣。
桃花水涨冰犹凝,燕子泥融雪更飞。
老去寻芳元自懒,病来吹霎不如归。
常嫌禊帖书清朗,尔许奇寒可浴沂。 -
89.《再赋春寒》 宋·方回
已近江南煮酒天,单衣时节更重绵。
女郎斗草频呵手,老子看花剩耸肩。
归燕迎风帘外语,新鹅怯水岸问眠。
雪如柳絮絮如雪,醉眼难禁故放颠。 -
90.《和陈和叔秋寒》 宋·苏颂
夕雨初开霁,晨霜已结寒。
增裘肌怯重,对酒面生丹。
急节惊收潦,归心念采兰。
昕趋更清栗,委佩缀公桓。 -
91.《雨寒》 宋·杨时
天幕阴云积,萧萧雨正霪。
泥污关市寂,水入御沟深。
破屋寒侵骨,哀弦冻绝音。
更愁风力健,瘦怯不能禁。 -
92.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
93.《课伐木》 唐·杜甫
长夏无所为,客居课奴仆。
清晨饭其腹,持斧入白谷。
青冥曾巅后,十里斩阴木。
人肩四根已,亭午下山麓。 -
94.《风雨看舟前落花,戏为新句》 唐·杜甫
江上人家桃树枝,春寒细雨出疏篱。
影遭碧水潜勾引,风妒红花却倒吹。
吹花困癫傍舟楫,水光风力俱相怯。 -
95.《秦州杂诗二十首》 唐·杜甫
满目悲生事,因人作远游。
迟回度陇怯,浩荡及关愁。
水落鱼龙夜,山空鸟鼠秋。
西征问烽火,心折此淹留。 -
96.《寄彭州高三十五使君適、虢州岑二十七长史参三十韵》 唐·杜甫
故人何寂寞,今我独凄凉。
老去才难尽,秋来兴甚长。
物情尤可见,辞客未能忘。
海内知名士,云端各异方。 -
97.《绝句四首》 唐·杜甫
堂西长笋别开门,堑北行椒却背村。
梅熟许同朱老吃,松高拟对阮生论。
欲作鱼梁云复湍,因惊四月雨声寒。
青溪先有蛟龙窟,竹石如山不敢安。 -
98.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
99.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
100.《纶与吉侍郎中孚司空郎中曙苗员外发崔补阙峒…侯仓曹钊》 唐·卢纶
禀命孤且贱,少为病所婴。
八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。
是月胡入洛,明年天陨星。