-
1.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
2.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
3.《览镜》 唐·沈佺期
霏霏日摇蕙,骚骚风洒莲。
时芳固相夺,俗态岂恒坚。
恍忽夜川里,蹉跎朝镜前。
红颜与壮志,太息此流年。 -
4.《山居》 明·憨山大师
旧游恍忽是前生,每忆行藏暗着惊。
此日青山当日梦,今时白社旧时盟。
酬机但用无星秤,娱老唯留折脚铛。
若问西来端的意,曹溪一派水盈盈。 -
5.《望洽阳》 明·葛高行文
惟长子其浚哲兮,古涂山之苗裔。
遥仰文母之婀娜兮,嗣前徽而婉。
羡螽斯之振振兮,吐玉英而树庭蕙。
望关雎于河洲兮,识灵偶之重别。 -
6.《次韵张仲举承旨题卢楞伽过海罗汉图》 明·蒲庵禅师
僧伽神变妙莫穷,去住隐显如旋风。
能令大海作平陆,超然独脱阎浮中。
山君河伯备洒扫,锡飞杯渡云行空。
安禅不避魔鬼窟,受斋直入龙王宫。 -
7.《题张秋蟾画龙》 明·袁忠彻
张公画龙人不识,笔法远自僧繇得。
挂向高堂神鬼惊,恍忽电光飞霹雳。
想当渤澥开笔力,元气霖霪浸无极。
吐吞雾雨川泽昏,摩荡云雷太阴黑。 -
8.《饮酒诗四首》 宋·秦观
左手持蟹螯,举觞属云汉。
天生此神物,为我洗忧患。
山川同恍忽,鱼鸟共萧散。
客至壼自倾,欲去不容间。 -
9.《题騕褭图》 宋·秦观
双瞳夹镜权协月,尾鬣萧森泽於发。
鞍衔不施缰复脱,旁无驭著气腾越。
地如砥平丘陇灭,天寒日暮抱饥渴。
骧首号鸣思一发,超轶绝尘人恍忽。 -
10.《和十侄喜象之来饮兼简龙阳孔先生》 宋·韩维
世事茫然剧转蓬,一樽何意与君同。
从容谈笑皆尘外,恍忽游从似里中。
还有桂华来静夜,稍惊梧叶下秋风。
欲论归去令人愧,高卧襄阳有德公。