-
1.《颂古诗(六首)》 明·海舟慈禅
每嗟船子惯垂纶,恒泊溪边荻映身。
人问不言头自点,恐惊鱼去不应人。 -
2.《山中春仲寄汝上王恒、颍川沈冲(一作中)》 唐·钱起
隐者守恬泊,春山日深净。
谁知蟠木材,得性无人境。
座隅泉出洞,竹上云起岭。
饥狖入山厨,饮虹过药井。
前溪堪放逸,仲月好风景。
游目来远思,摘芳寄汝颍。 -
3.《杏花》 唐·韩愈
居邻北郭古寺空,杏花两株能白红。
曲江满园不可到,看此宁避雨与风。
二年流窜出岭外,所见草木多异同。 -
4.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
5.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
10.《度河》 明·何景明
夙征肇延津,明晨临大河。
洪源下积石,砥柱屹嵯蛾。
渺渺梁宋区,汗漫纵经过。
自非陵与岸,於安障其波。 -
11.《为人赋横舟二首》 宋·陈容
黄头子,捩柁听吾语。
三老驾三翼,叠鼓峭帆看风色。
一千水,归黄河,世无客星泛灵槎。 -
12.《喜晴有感呈晁郎》 宋·张耒
山城淫雨霁,窗户含余清。
老人午睡足,杖策遶荒庭。
长夏吾庐秀,清阴交众荣。
茫茫榛莽中,萱草扬其英。