-
1.《子楚以二酒合而为一且效洞庭春色以诗叙其事》 宋·王洋
世间百味俱有正,偶人酸咸俱一病,须知论酒如论才,软美悦人严太劲。
韩青居士贵调和,田窦醉时籍福胜。
寂然二物俱有光,物外洞庭容借香。
共谈已造名理窟,一鞭亟人亡何乡。
了知此处有真趣,再听牖下鸣糟床。 -
2.《都中书怀呈滕仁伯秘监》 宋·戴复古
北风朝暮寒,园林日萧条。
自非松柏姿,何叶不飘摇。
儒衣历多难,陋巷困箪瓢。
无地可躬耕,无才仕王朝。 -
3.《和谢吏部铁字韵三十四首·呈几叟仪曹四首》 宋·邓肃
忽忽百年石火耳,偃鼠不逾一腹水。
胡椒百斛何为哉,箪瓢便可安颜子。
君看世间容悦人,胁肩摇尾恐人嗔。
所得仅能毛发许,抵掌无由一笑真。
期公便与此曹绝,折脚铛中归养拙。
富贵鼎来即应之,鄂公未遇姑冶铁。 -
4.《赋何明府爱山堂》 宋·刘黻
终日看山终日好,山不悦人人不老。
爱山谁识爱山心,瘦竹长松兼碧草。 -
5.《放浪诗》 宋·释文珦
放浪游名山,山水悦人意。
穷日不知疾,行行转幽邃。
空籁如风声,奇峰似云气。
濯足就寒流,憩锡投古寺。 -
6.《奉和姚令公温汤旧馆永怀故人卢公之作》 唐·苏颋
树德岂孤迈,降神良并出。
伟兹廊庙桢,调彼盐梅实。
正悦虞垂举,翻悲郑侨卒。
同心不可忘,交臂何为失。 -
7.《送友人归山歌二首(离骚题作山中人)》 唐·王维
山寂寂兮无人,又苍苍兮多木。
群龙兮满朝,君何为兮空谷。
文寡和兮思深,道难知兮行独。 -
8.《送吴悦游韶阳》 唐·孟浩然
五色怜凤雏,南飞适鹧鸪。
楚人不相识,何处求椅梧。
去去日千里,茫茫天一隅。
安能与斥鷃,决起但枪榆。 -
9.《雪谗诗赠友人》 唐·李白
嗟予沉迷,猖獗已久。
五十知非,古人尝有。
立言补过,庶存不朽。 -
10.《赠宣城赵太守悦》 唐·李白
赵得宝符盛,山河功业存。
三千堂上客,出入拥平原。
六国扬清风,英声何喧喧?
大贤茂远业,虎竹光南藩。 -
11.《题瓜州新河,饯族叔舍人贲》 唐·李白
齐公凿新河,万古流不绝。
丰功利生人,天地同朽灭。
两桥对双阁,芳树有行列。
爱此如甘棠,谁云敢攀折。 -
12.《代别情人》 唐·李白
清水本不动,桃花发岸傍。
桃花弄水色,波荡摇春光。
我悦子容艳,子倾我文章。
风吹绿琴去,曲度紫鸳鸯。 -
13.《贾员外处见中书贾舍人巴陵诗集览之怀旧代书寄赠》 唐·独孤及
海岸望青琐,云长天漫漫。
十年不一展,知有关山难。
适逢阮始平,立马问长安。
取公咏怀诗,示我江海澜。 -
14.《奉和晋公侍中蒙除留守行及洛师感悦发中斐然成咏之作》 唐·白居易
鸾凤翱翔在寥廓,貂蝉萧洒出埃尘。
致成尧舜升平代,收得夔龙强健身。
抛掷功名还史册,分张欢乐与交亲。
商山老皓虽休去,终是留侯门下人。 -
15.《晋·庾悦鹅炙》 唐·孙元晏
春暖江南景气新,子鹅炙美就中珍。
庾家厨盛刘公困,浑弗相贻也恼人。 -
16.《越人歌》 先秦·佚名
今夕何夕兮,搴舟中流。
今日何日兮,得与王子同舟。
蒙羞被好兮,不訾诟耻。
心几烦而不绝兮,得知王子。
山有木兮木有枝,心悦君兮君不知。 -
17.《虞美人》 宋·赵彦端
凌虚风马来无迹。
水净山光出。
松间孤鹤睡残更。
唤起缑箫飞去、与云平。
新亭聊共丰年悦。
一醉中秋月。
江山拟作画图临。
乐府翻成终胜、写无声。 -
18.《鹧鸪天(寿福国陈夫人)》 宋·韩淲
静乐堂中禅悦身。
相家庆袭两家春。
瑶池云气冲霄鹤,兰砌风标瑞世麟。
华屋邃,宝杯新。
年年秋与月常明。
笙箫且奏长生曲,宣劝还看送喜频。 -
19.《壶中天(为兄风云水月主人寿)》 宋·张绍文
丹台仙伯,记踪迹当年、琼楼金阙。
底事来游人世界,为爱风云水月。
结屋南园,境随人胜,不是溪山别。
今朝初度,碧莲千顷齐发。 -
20.《水调歌头 曹侯浩然,人品高秀,玉立而冠,》 金朝·蔡松年
在寒士右。
惜乎流离顿挫无以见于事业,身闲胜日,独对名酒,悠然得意,引满径醉。
醉中出豪爽语,往往冰雪逼人,翰墨淋漓,殆与海岳并驱争先。
虽其平生风味,可以想见,然流离顿挫之助,乃不为不多。