-
1.《种药》 唐·韦应物
好读神农书,多识药草名。
持缣购山客,移莳罗众英。
不改幽涧色,宛如此地生。
汲井既蒙泽,插楥亦扶倾。
阴颖夕房敛,阳条夏花明。
悦玩从兹始,日夕绕庭行。
州民自寡讼,养闲非政成。 -
2.《甲口玩月》 宋·刘学箕
山头团团上明月,偏与行人照离别。
月华只是寻常明,照人离愁愁思盈。
千古万古是个月,如何有愁有欢悦。
君将此理细推寻,悲欢原自由人心。 -
3.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
4.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
5.《奉和圣制瑞雪篇》 唐·张九龄
万年春,三朝日,上御明台旅庭实。
初瑞雪兮霏微,俄同云兮蒙密。
此时骚切阴风生,先过金殿有馀清。 -
6.《同光禄弟冬日述怀》 唐·崔泰之
吾族白眉良,才华动洛阳。
观光初入仕,应宿始为郎。
飞萤玩书籍,白凤吐文章。
海卿逾往雅,河尹冠前张。 -
7.《过华阴》 唐·王昌龄
云起太华山,云山互明灭。
东峰始含景,了了见松雪。
羁人感幽栖,窅映转奇绝。
欣然忘所疲,永望吟不辍。
信宿百馀里,出关玩新月。
何意昨来心,遇物遂迁别。
人生屡如此,何以肆愉悦。 -
8.《答僴奴、重阳二甥(僴奴赵氏甥伉,重阳崔氏甥播)》 唐·韦应物
弃职曾守拙,玩幽遂忘喧。
山涧依硗瘠,竹树荫清源。
贫居烟火湿,岁熟梨枣繁。
风雨飘茅屋,蒿草没瓜园。 -
9.《答僴奴、重阳二甥(僴奴赵氏甥伉,重阳崔氏甥播)》 唐·韦应物
弃职曾守拙,玩幽遂忘喧。
山涧依硗瘠,竹树荫清源。
贫居烟火湿,岁熟梨枣繁。
风雨飘茅屋,蒿草没瓜园。 -
10.《赴彭州山行之作》 唐·高适
峭壁连崆峒,攒峰叠翠微。
鸟声堪驻马,林色可忘机。
怪石时侵径,轻萝乍拂衣。
路长愁作客,年老更思归。
且悦岩峦胜,宁嗟意绪违。
山行应未尽,谁与玩芳菲。 -
11.《喷玉布》 唐·孟郊
去尘咫尺步,山笑康乐岩。
天开紫石屏,泉缕明月帘。
仙凝刻削迹,灵绽云霞纤。
悦闻若有待,瞥见终无厌。 -
12.《喷玉布》 唐·孟郊
去尘咫尺步,山笑康乐岩。
天开紫石屏,泉缕明月帘。
仙凝刻削迹,灵绽云霞纤。
悦闻若有待,瞥见终无厌。 -
13.《杏园中枣树》 唐·白居易
人言百果中,唯枣凡且鄙。
皮皴似龟手,叶小如鼠耳。
胡为不自知,生花此园里。
岂宜遇攀玩,幸免遭伤毁。 -
14.《文柏床》 唐·白居易
陵上有老柏,柯叶寒苍苍。
朝为风烟树,暮为宴寝床。
以其多奇文,宜升君子堂。
刮削露节目,拂拭生辉光。 -
15.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
16.《效陈拾遗子昂感遇二首》 唐·司空图
高燕飞何捷,啄害恣群雏。
人岂玩其暴,华轩容尔居。
强欺自天禀,刚吐信吾徒。
乃知不平者,矫世道终孤。 -
17.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
18.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
19.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
20.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。