-
1.《春情寄子安》 唐·鱼玄机
山路欹斜石磴危,不愁行苦苦相思。
冰销远硐怜清韵,雪远寒峰想玉姿。
莫听凡歌春病酒,休招闲客夜贪棋。
如松匪石盟长在,比翼连襟会肯迟。
虽恨独行冬尽日,终期相见月圆时。
别君何物堪持赠,泪落晴光一首诗。 -
2.《李参政转物庵》 宋·释宗杲
若能转物,即同如来。
咄哉瞿昙,诳唬痴獃。
物无自性,我亦非有。
转者为谁,徒劳心手。
知无自性,复是何物。
瞥起情尘,扪空揣骨。
此庵无作,住者何人。
具顶门眼,试辨疏亲。 -
3.《劝酒十四首·何处难忘酒七首》 唐·白居易
何处难忘酒,长安喜气新。
初登高第后,乍作好官人。
省壁明张榜,朝衣稳称身。
此时无一醆,争奈帝城春。 -
4.《劝酒十四首·何处难忘酒七首》 唐·白居易
何处难忘酒,长安喜气新。
初登高第后,乍作好官人。
省壁明张榜,朝衣稳称身。
此时无一醆,争奈帝城春。 -
5.《秋台作》 唐·修睦
独上高楼上,客情何物同。
孤云无定处,长日信秋风。
兄弟多年别,关河此夕中。
到头归去是,免使叹洪濛。 -
6.《春情寄子安》 唐·鱼玄机
山路奇支斜石磴危,不愁行苦苦相思。
冰销远涧怜清韵,雪远寒峰想玉姿。
莫听凡歌春病酒,休招闲客夜贪棋。 -
7.《读古诗》 宋·邵雍
闲读古人诗,因看古人意。
古今时虽殊,其意固无异。
喜怒与哀乐,贫贱与富贵。
惜哉情何物,使人能如是。 -
8.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
9.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
10.《摸鱼儿·雁丘词/迈陂塘》 金朝·元好问
乙丑岁赴试并州,道逢捕雁者云:“今旦获一雁,杀之矣。
其脱网者悲鸣不能去,竟自投于地而死。
”予因买得之,葬之汾水之上,垒石为识,号曰“雁丘”。
同行者多为赋诗,予亦有《雁丘词》。