-
21.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
岁律亦已暮,风烈雪漫漫。
去路阻且长,念子衣裘单。 -
22.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
严之水沦漪,其山复苍苍。
子陵钓游地,草木有余光。 -
23.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
我昔临此州,民容拙使君。
子行为多谢,慰彼无毫分。 -
24.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
别驾亦何事,休戚理则同。
但使民受惠,无论别驾功。 -
25.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
巍巍孤高亭,念我昔所喟。
子也时一登,千载起立志。 -
26.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
义路本如砥,利径剧羊肠。
何以书子绅,世德不可忘。 -
27.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
自昔谨交际,人情易因循。
敬始以念终,君子贵守身。 -
28.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
邻邦吕正字,质疑时以书。
校官有袁子,苦语莫厌渠。 -
29.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
藐兹遗体重,相对子与予。
祝子以自爱,念不忝厥初。 -
30.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
云满南阳陌,书藏善和宅。
行行重回首,无使归思隔。 -
31.《别离情所钟十二章章四句送定叟弟之官严陵》 宋·张栻
送子目力短,朔风吹我裾。
心焉独如结,子也当念予。 -
32.《以诗句咏梅·多情立马待黄昏》 宋·方蒙仲
清绝畏人知,幽香发深省。
故用此时来,徘徊花下影。 -
33.《邓节仲卒而未葬其孤与祖以其情诉赋绝句授之》 宋·曾丰
为亲未葬走人门,首有涪翁诗案存。
试为君家一拈出,麦舟故事几人援。