-
121.《京师苦寒》 明·高启
北风怒发浮云昏,积阴惨惨愁乾坤。
龙蛇蟠泥兽入穴,怪石冻裂生皴纹。
临沧观下飞雪满,横江渡口惊涛奔。
空山万木尽立死,未觉阳气回深根。 -
122.《海陵寒食》 宋·晁说之
忽逢群盗到江津,惊若奔鱼跳此身。
烟焰几为新节鬼,风尘敢忆故乡人。
几家有物蒸尝在,到处无时哭泣频。
日日凄风兼苦雨,要知寒食客愁真。 -
123.《次韵蒋夔寒夜见过》 宋·苏辙
都城广大漫如天,旅人骚屑谁与欢。
北风号怒屋无瓦,夜气凝冽冰生盘。
雪声旋下白玉片,灯花暗结丹砂丸。
叩门剥啄惊客至,吹火仓卒怜君寒。 -
124.《喜寒》 宋·曾巩
纯阳四时行,无复气节劲。
日火相吐吞,乾离力还并。
玄冥失所安,恇怯擅操柄。
我行东南野,愦愦若酣醟。 -
125.《雪中以独钓寒江雪分韵得独字》 宋·韩元吉
常年待三白,此语未免俗。
谁言岁将徂,一雪自云足。
魃妖与疠鬼,不待巫茢逐。
初喜没马足,还惊上牛目。
三日雪不休,冰澌被茆屋。
我贫固无事,尚赋一囊粟。
长饥望年登,政恐麦不宿。 -
126.《春寒偶书》 宋·刘子翚
浮云匿晨晖,雨雹惊春昼。
天公号令乖,阴晴变何骤。
小径践芳泥,通渠走寒溜。
风颠万木偃,气凛重帏透。 -
127.《大寒呈张太博》 宋·郑獬
寒风怒蓬勃,排户入吾室。
沙灰涨天黑,白日赤黄色。
捉衣拥肩坐,心脾寒憀慄。
须臾天气变,阴黯如涂漆。 -
128.《骤寒》 宋·郑獬
四拥苍云拂浪惊,北风飞下海涛声。
水摇冰骨冻未得,雨作雪花开不成。
玉匣宝力锋欲折,铁衣战骑力还生。
杏梢柳叶无聊赖,为祝鸣鸠探晚晴。 -
129.《诘朝雨寒密雪杂下辄成一篇呈诸匠者幸赐光和》 宋·强至
飘洒初惊晓,霏微或舞檐。
势应缘雨作,威未抵霜严。
水面琼销液,山头玉露尖。
偏能仁富室,只解虐穷阎。 -
130.《寒食前三日野步乌龙山中石上往往多新芽手撷》 宋·张栻
披云得新腴,煮泉听松风。
香永味自真,不与余品同。
悠然泊莫留,归来隐疎钟。
念昔湘滨游,年年撷芳丛。 -
131.《冬大暖桃李花飞如雨已而遽寒绵裘犹薄也》 宋·郑刚中
冬令常温客不愁,日来还用理衣裘。
浪开易落惊花雨,过暖成寒似麦秋。
木叶摇风摧宿鸟,江烟带暝起沙鸥。
何人有酒生春意,驱我新诗到笔头。 -
132.《庚午腊中苦寒不雪不雪岭南之常而苦寒为希有》 宋·郑刚中
檐风动修竹,终夜玉相戛。
晓望山头松,孤瘦冻欲折。
欣然发茅亭,准拟看飞雪。
待之既逾时,脚硬冷如铁。 -
133.《人日惊蛰前数日大雪寄孙奇父韩叔夏》 宋·胡寅
腊雪不溉旱,天公念嘉生。
稚春乃祁寒,号令如冬行。
栗烈鼓噫气,碎訇动霆声。
初疑雨翻盆,旋觉霰洒甍。 -
134.《惊蛰后雪作未已阴之湖庄》 宋·曹彦约
甲拆多应满药栏,跨缧心已拂轻鞍。
正疑阴因仍飞雪,岂有春中却沍寒。
启蛰候虫犹自闭,向阳梅子自能酸。
误成严冷非天意,说与人心作好看。 -
135.《寒食》 宋·程公许
卖饧箫咽纸鸢飞,愁思惊随节物来。
誓墓可能同逸少,操音谁复悯钟仪。
松楸此日空瞻望,桃李当年奉宴嬉。
投老与公同一恨,凄风撩乱我心哀。 -
136.《惊蛰日雷》 宋·仇远
坤宫半夜一声雷,蛰户花房晓已开。
野阔风高吹烛灭,电明雨急打窗来。
顿然草木精神别,自是寒暄气候催。
惟有石龟并木雁,守株不动任春回。 -
137.《寒食舆病上冢道中即事》 宋·项安世
二年不踏长隄路,十里春风只如故。
高高下下桃李坡,整整斜斜杨柳渡。
花飞絮走君莫惊,燕语莺啼方好声。
满地绿阴无限句,际天幽草几多情。 -
138.《陪王监簿宴广寒游次韵》 宋·林景熙
银桥颖驾海天长,丹粟离离照翠觞。
影浸山河琼殿冷,舞深风露羽衣香。
亦知广莫元无野,却笑温柔别有乡。
手折一枝惊昨梦,素娥邻老授玄霜。 -
139.《天寒》 宋·晁公溯
树头谡稷风声来,木叶已尽吹黄埃。
是时霜飞万瓦白,晓雾欲破晨光开。
严天御寒惟酒可,急唤江南鹦鹉杯。
一杯未尽醉色起,红入两颊惊春回。 -
140.《夜寒行》 宋·戴表元
昨日天寒不成醉,今日天寒不成寐。
醉迟得酒可强欢,寐少愁多亦频喟。
紫竿苇炬闹荒城,役夫遥作鹳鸭鸣。
拥衾高枕未云苦,熟听但觉令人惊。