-
181.《和恭听晓笼中山鹊》 唐·吕温
掩抑中天意,凄怆触笼音。
惊晓一闻处,伤春千里心。 -
182.《和恭听晓笼中山鹊》 唐·吕温
掩抑中天意,凄怆触笼音。
惊晓一闻处,伤春千里心。 -
183.《出门行》 唐·孟郊
长河悠悠去无极,百龄同此可叹息。
秋风白露沾人衣,壮心凋落夺颜色。
少年出门将诉谁,川无梁兮路无岐。 -
184.《百忧》 唐·孟郊
萱草女儿花,不解壮士忧。
壮士心是剑,为君射斗牛。
朝思除国雠,暮思除国雠。
计尽山河画,意穷草木筹。 -
185.《下第东南行》 唐·孟郊
越风东南清,楚日潇湘明。
试逐伯鸾去,还作灵均行。
江蓠伴我泣,海月投人惊。
失意容貌改,畏途性命轻。
时闻丧侣猿,一叫千愁并。 -
186.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
187.《游韦七洞庭别业》 唐·孟郊
洞庭如潇湘,叠翠荡浮碧。
松桂无赤日,风物饶清激。
逍遥展幽韵,参差逗良觌。
道胜不知疲,冥搜自无斁。 -
188.《与王二十一员外涯游枋口柳溪》 唐·孟郊
万株古柳根,拏此磷磷溪。
野榜多屈曲,仙浔无端倪。
春桃散红烟,寒竹含晚凄。
晓听忽以异,芳树安能齐。 -
189.《赠别崔纯亮》 唐·孟郊
食荠肠亦苦,强歌声无欢。
出门即有碍,谁谓天地宽。
有碍非遐方,长安大道傍。
小人智虑险,平地生太行。 -
190.《答姚怤见寄》 唐·孟郊
日月不同光,昼夜各有宜。
贤哲不苟合,出处亦待时。
而我独迷见,意求异士知。
如将舞鹤管,误向惊凫吹。
大雅难具陈,正声易漂沦。
君有丈夫泪,泣人不泣身。
行吟楚山玉,义泪沾衣巾。 -
191.《送淡公》 唐·孟郊
燕本冰雪骨,越淡莲花风。
五言双宝刀,联响高飞鸿。
翰苑钱舍人,诗韵铿雷公。
识本未识淡,仰咏嗟无穷。 -
192.《上昭成阁不得,于从侄僧悟空院叹嗟》 唐·孟郊
欲上千级阁,问天三四言。
未尺数十登,心目风浪翻。
手手把惊魄,脚脚踏坠魂。
却流至旧手,傍掣犹欲奔。 -
193.《上昭成阁不得,于从侄僧悟空院叹嗟》 唐·孟郊
欲上千级阁,问天三四言。
未尺数十登,心目风浪翻。
手手把惊魄,脚脚踏坠魂。
却流至旧手,傍掣犹欲奔。 -
194.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
195.《杏殇(杏殇,花乳也,霜翦而落,因悲昔婴,故作是诗)》 唐·孟郊
冻手莫弄珠,弄珠珠易飞。
惊霜莫翦春,翦春无光辉。
零落小花乳,斓斑昔婴衣。
拾之不盈把,日暮空悲归。 -
196.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
197.《祭退之》 唐·张籍
呜呼吏部公,其道诚巍昂。
生为大贤姿,天使光我唐。
德义动鬼神,鉴用不可详。
独得雄直气,发为古文章。 -
198.《答白杭州郡楼登望画图见寄》 唐·张籍
画得江城登望处,寄来今日到长安。
乍惊物色从诗出,更想工人下手难。
将展书堂偏觉好,每来朝客尽求看。
见君向此闲吟意,肯恨当时作外官。 -
199.《秋梦行》 唐·卢仝
客行一夜秋风起,客梦南游渡湘水。
湘水泠泠彻底清,二妃怨处无限情。
娥皇不语启娇靥,女英目成转心惬。 -
200.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。