-
281.《赠巩畴》 唐·郑薰
密雪松桂寒,书窗导馀清。
风撼冰玉碎,阶前琴磬声。
榻静几砚洁,帙散缣缃明。
高论展僧肇,精言资巩生。 -
282.《彭门解嘲二首》 唐·薛能
呜呜吹角贰师营,落日身闲笑傲行。
尽觉文章尊万事,却嫌官职剩双旌。
终休未拟降低屈,忽遇还须致太平。 -
283.《欧阳示新诗因贻四韵》 唐·刘威
冲戛瑶琼得至音,数篇清越应南金。
都由苦思无休日,已证前贤不到心。
风入寒松声自古,水归沧海意皆深。
欲知字字惊神鬼,一气秋时试夜吟。 -
284.《和刘涵》 唐·贾岛
京官始云满,野人依旧闲。
闭扉一亩居,中有古风还。
市井日已午,幽窗梦南山。
乔木覆北斋,有鸟鸣其间。
前日远岳僧,来时与开关。
新题惊我瘦,窥镜见丑颜。
陶情惜清澹,此意复谁攀。 -
285.《题刘华书斋》 唐·贾岛
白石床无尘,青松树有鳞。
一莺啼带雨,两树合从春。
荒榭苔胶砌,幽丛果堕榛。
偶来疏或数,当暑夕胜晨。 -
286.《余昔自西滨得兰数本移艺于庭亦既逾岁…遂寄情于此》 唐·温庭筠
寓赏本殊致,意幽非我情。
吾常有流浅,外物无重轻。
各言艺幽深,彼美香素茎。
岂为赏者设,自保孤根生。 -
287.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
288.《西游书怀》 唐·温庭筠
渭川通野戍,有路上桑干。
独鸟青天暮,惊麏赤烧残。
高秋辞故国,昨日梦长安。
客意自如此,非关行路难。 -
289.《留别山中友人》 唐·刘沧
欲辞松月恋知音,去住多同羁鸟心。
秋尽书窗惊白发,晚冲霜叶下青岑。
大河风急寒声远,高岭云开夕影深。
别后寂寥无限意,野花门路草虫吟。 -
290.《杏园即席上同年》 唐·曹邺
岐路不在天,十年行不至。
一旦公道开,青云在平地。
枕上数声鼓,衡门已如市。
白日探得珠,不待骊龙睡。 -
291.《垓城》 唐·储嗣宗
百战未言非,孤军惊夜围。
山河意气尽,泪湿美人衣。 -
292.《清晓卷帘》 唐·欧阳玭
清晓意未惬,卷帘时一吟。
槛虚花气密,地暖竹声深。
秀色还朝暮,浮云自古今。
石泉惊已跃,会可洗幽心。 -
293.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
294.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
295.《奉和袭美太湖诗二十首·石板》 唐·陆龟蒙
一片倒山屏,何时隳洞门。
屹然空阔中,万古波涛痕。
我意上帝命,持来压泉源。
恐为庚辰官,囚怪力所掀。 -
296.《归雁》 唐·陆龟蒙
北走南征象我曹,天涯迢递翼应劳。
似悲边雪音犹苦,初背岳云行未高。
月岛聚栖防暗缴,风滩斜起避惊涛。
时人不问随阳意,空拾栏边翡翠毛。 -
297.《寄怀华阳道士》 唐·陆龟蒙
华阳门外五芝生,餐罢愁君入杳冥。
遥夜独栖还有梦,昔年相见便忘形。
为分科斗亲铅椠,与说蜉蝣坐竹棂。 -
298.《病马五首呈郑校书章三吴十五先辈》 唐·曹唐
騄耳何年别渥洼,病来颜色半泥沙。
四啼不凿金砧裂,双眼慵开玉箸斜。
堕月兔毛干觳觫,失云龙骨瘦牙槎。 -
299.《山中依韵答刘书记见赠》 唐·李山甫
幽居少人事,三径草不开。
隐几虚室静,闲云入坐来。
至道非内外,讵言才不才。
宝月当秋空,高洁无纤埃。 -
300.《水仙操》 唐·李咸用
大波相拍流水鸣,蓬山鸟兽多奇形。
琴心不喜亦不惊,安弦缓爪何泠泠。
水仙缥缈来相迎,伯牙从此留嘉名。