-
101.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
102.《山人劝酒》 唐·李白
苍苍云松,落落绮皓。
春风尔来为阿谁,蝴蝶忽然满芳草。
秀眉霜雪颜桃花,骨青髓绿长美好。
称是秦时避世人,劝酒相欢不知老。 -
103.《当涂赵炎少府粉图山水歌》 唐·李白
峨眉高出西极天,罗浮直与南溟连。
名公绎思挥彩笔,驱山走海置眼前。
满堂空翠如可扫,赤城霞气苍梧烟。
洞庭潇湘意渺绵,三江七泽情洄沿。 -
104.《江夏赠韦南陵冰》 唐·李白
胡骄马惊沙尘起,胡雏饮马天津水。
君为张掖近酒泉,我窜三色九千里。
(三色 一作:三巴)
天地再新法令宽,夜郎迁客带霜寒。 -
105.《献从叔当涂宰阳冰》 唐·李白
金镜霾六国,亡新乱天经。
焉知高光起,自有羽翼生?
萧曹安屹屼,耿贾摧欃枪。
吾家有季父,杰出圣代英。 -
106.《九日登山》 唐·李白
渊明归去来,不与世相逐。
为无杯中物,遂偶本州牧。
因招白衣人,笑酌黄花菊。
我来不得意,虚过重阳时。 -
107.《自代内赠》 唐·李白
宝刀截流水,无有断绝时。
妾意逐君行,缠绵亦如之。
别来门前草,秋巷春转碧。
扫尽更还生,萋萋满行迹。
鸣凤始相得,雄惊雌各飞。
游云落何山?一往不见归。
估客发大楼,知君在秋浦。 -
108.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
109.《出还》 唐·韦应物
昔出喜还家,今还独伤意。
入室掩无光,衔哀写虚位。
凄凄动幽幔,寂寂惊寒吹。
幼女复何知,时来庭下戏。
咨嗟日复老,错莫身如寄。
家人劝我餐,对案空垂泪。 -
110.《石鼓歌》 唐·韦应物
周宣大猎兮岐之阳,刻石表功兮炜煌煌。
石如鼓形数止十,风雨缺讹苔藓涩。
今人濡纸脱其文,既击既扫白黑分。 -
111.《听莺曲》 唐·韦应物
东方欲曙花冥冥,啼莺相唤亦可听。
乍去乍来时近远,才闻南陌又东城。
忽似上林翻下苑,绵绵蛮蛮如有情。 -
112.《鼋头山神女歌》 唐·韦应物
鼋头之山,直上洞庭连青天。
苍苍烟树闭古庙,中有蛾眉成水仙。
水府沉沉行路绝,蛟龙出没无时节。 -
113.《江南遇雨》 唐·张鼎
江天寒意少,冬月雨仍飞。
出户愁为听,从风洒客衣。
旅魂惊处断,乡信意中微。
几日应晴去,孤舟且欲归。 -
114.《鹤警露》 唐·陈季
南国商飙动,东皋野鹤鸣。
溪松寒暂宿,露草滴还惊。
欲有高飞意,空闻召侣情。
风间传藻质,月下引清声。
未假抟扶势,焉知羽翼轻。
吾君开太液,愿得应皇明。 -
115.《酬司空璲少府》 唐·高适
飘飖未得意,感激与谁论。
昨日遇夫子,仍欣吾道存。
江山满词赋,札翰起凉温。
吾见风雅作,人知德业尊。
惊飙荡万木,秋气屯高原。
燕赵何苍茫,鸿雁来翩翻。
此时与君别,握手欲无言。 -
116.《酬李少府》 唐·高适
出塞魂屡惊,怀贤意难说。
谁知吾道间,乃在客中别。
日夕捧琼瑶,相思无休歇。
伊人虽薄宦,举代推高节。 -
117.《赠别王十七管记》 唐·高适
故交吾未测,薄宦空年岁。
晚节踪曩贤,雄词冠当世。
堂中皆食客,门外多酒债。
产业曾未言,衣裘与人敝。 -
118.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
119.《赠卫八处士》 唐·杜甫
人生不相见,动如参与商。
今夕复何夕,共此灯烛光。
少壮能几时,鬓发各已苍。
访旧半为鬼,惊呼热中肠。 -
120.《夏日李公见访》 唐·杜甫
远林暑气薄,公子过我游。
贫居类村坞,僻近城南楼。
旁舍颇淳朴,所愿亦易求。
隔屋唤西家,借问有酒不。