-
1.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
2.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·王建
庭树乌,尔何不向别处栖?夜夜夜半当户啼。
家人把烛出洞户,惊栖失群飞落树。
一飞直欲飞上天,回回不离旧栖处。
未明重绕主人屋,欲下空中黑相触。
风飘雨湿亦不移,君家树头多好枝。 -
3.《乌夜啼》 唐·王建
庭树乌,尔何不向别处栖,夜夜夜半当户啼。
家人把烛出洞户,惊栖失群飞落树。
一飞直欲飞上天。
回回不离旧栖处。
未明重绕主人屋,欲下空中黑相触。
风飘雨湿亦不移,君家树头多好枝。 -
4.《同褒子秋斋独宿》 唐·韦应物
山月皎如烛,风霜时动竹。
夜半鸟惊栖,窗间人独宿。 -
5.《夜饮东亭》 唐·宋之问
春泉鸣大壑,皓月吐层岑。
岑壑景色佳,慰我远游心。
暗芳足幽气,惊栖多众音。
高兴南山曲,长谣横素琴。 -
6.《重阳日陪元鲁山德秀登北城,瞩对新霁,因以赠别》 唐·萧颖士
山县绕古堞,悠悠快登望。
雨馀秋天高,目尽无隐状。
绵连滍川回,杳渺鸦路深。
彭泽兴不浅,临风动归心。 -
7.《桂州岁暮》 唐·戎昱
岁暮天涯客,寒窗欲晓时。
君恩空自感,乡思梦先知。
重谊人愁别,惊栖鹊恋枝。
不堪楼上角,南向海风吹。 -
8.《桂州岁暮》 唐·戎昱
岁暮天涯客,寒窗欲晓时。
君恩空自感,乡思梦先知。
重谊人愁别,惊栖鹊恋枝。
不堪楼上角,南向海风吹。 -
9.《寒塘曲》 唐·张籍
寒塘沉沉柳叶疏,水暗人语惊栖凫。
舟中少年醉不起,持烛照水射游鱼。 -
10.《听芦管》 唐·白居易
幽咽新芦管,凄凉古竹枝。
似临猿峡唱,疑在雁门吹。
调为高多切,声缘小乍迟。
粗豪嫌觱篥,细妙胜参差。