-
41.《汾上惊秋》 唐·苏颋
北风吹白云,万里渡河汾。
心绪逢摇落,秋声不可闻。 -
42.《汝坟秋同仙州王长史翰闻百舌鸟》 唐·祖咏
秋天闻好鸟,惊起出帘帷。
却念殊方月,能鸣巳后时。
迁乔诚可早,出谷此何迟。
顾影惭无对,怀群空所思。 -
43.《宿莹公禅房闻梵》 唐·李颀
花宫仙梵远微微,月隐高城钟漏稀。
夜动霜林惊落叶,晓闻天籁发清机。
萧条已入寒空静,飒沓仍随秋雨飞。
始觉浮生无住著,顿令心地欲皈依。 -
44.《至德三年春正月时谬蒙差摄海盐令闻王师收二京…五十韵》 唐·刘长卿
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。 -
45.《至德三年春正月时谬蒙差摄海盐令闻王师收二京…五十韵》 唐·刘长卿
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。 -
46.《云门寺西六七里,闻符公兰若最幽,与薛八同往》 唐·孟浩然
谓予独迷方,逢子亦在野。
结交指松柏,问法寻兰若。
小溪劣容舟,怪石屡惊马。
所居最幽绝,所住皆静者。 -
47.《夜泊黄山闻殷十四吴吟》 唐·李白
昨夜谁为吴会吟,风生万壑振空林。
龙惊不敢水中卧,猿啸时闻岩下音。
我宿黄山碧溪月,听之却罢松间琴。
朝来果是沧洲逸,酤酒醍盘饭霜栗。
半酣更发江海声,客愁顿向杯中失。 -
48.《闻逝者自惊》 唐·李嘉祐
亦知死是人间事,年老闻之心自疑。
黄卷清琴总为累,落花流水共添悲。
愿将从药看真诀,又欲休官就本师。
儿女眼前难喜舍,弥怜双鬓渐如丝。 -
49.《闻吹杨叶者二首》 唐·郎士元
妙吹杨叶动悲笳,胡马迎风起恨赊。
若是雁门寒月夜,此时应卷尽惊沙。
天生一艺更无伦,寥亮幽音妙入神。
吹向别离攀折处,当应合有断肠人。 -
50.《和尉迟侍郎夏杪闻蝉》 唐·戴叔伦
楚人方苦热,柱史独闻蝉。
晴日暮江上,惊风一叶前。
荡摇清管杂,幽咽野风传。
旅舍闻君听,无由更昼眠。 -
51.《和崔法曹建溪闻猿》 唐·戴叔伦
曾向巫山峡里行,羁猿一叫一回惊。
闻道建溪肠欲断,的知断著第三声。 -
52.《竹窗闻风寄苗发司空曙》 唐·李益
微风惊暮坐,临牖思悠哉。
开门复动竹,疑是故人来。
时滴枝上露,稍沾阶下苔。
何当一入幌,为拂绿琴埃。 -
53.《水宿闻雁》 唐·李益
早雁忽为双,惊秋风水窗。
夜长人自起,星月满空江。 -
54.《奉和武相公春晓闻莺(一作蜀川闻莺)》 唐·李益
蜀道山川心易惊,绿窗残梦晓闻莺。
分明似写文君恨,万怨千愁弦上声。 -
55.《晓过南宫闻太常清乐》 唐·陆贽
南宫闻古乐,拂曙听初惊。
烟霭遥迷处,丝桐暗辨名。
节随新律改,声带绪风轻。
合雅将移俗,同和自感情。
远音兼晓漏,馀响过春城。
九奏明初日,寥寥天地清。 -
56.《春晓闻莺》 唐·武元衡
寥寥兰台晓梦惊,绿林残月思孤莺。
犹疑蜀魄千年恨,化作冤禽万啭声。 -
57.《和武相公闻莺》 唐·皇甫镛
华馆沈沈曙境清,伯劳初啭月微明。
不知台座宵吟久,犹向花窗惊梦声。 -
58.《和武相公早春闻莺》 唐·韩愈
早晚飞来入锦城,谁人教解百般鸣。
春风红树惊眠处,似妒歌童作艳声。 -
59.《和南海马大夫闻杨侍郎出守郴州因有寄上之作》 唐·刘禹锡
忽惊金印驾朱轓,遂别鸣珂听晓猿。
碧落仙来虽暂谪,赤泉侯在是深恩。
玉环庆远瞻台坐,铜柱勋高压海门。
一咏琼瑶百忧散,何劳更树北堂萱。 -
60.《和严给事闻唐昌观玉蕊花下有游仙二绝》 唐·刘禹锡
玉女来看玉蕊花,异香先引七香车。
攀枝弄雪时回顾,惊怪人间日易斜。
雪蕊琼丝满院春,衣轻步步不生尘。
君平帘下徒相问,长伴吹箫别有人。