-
61.《宿鸟远峡化台遇风雨》 唐·李群玉
孤鹤长松颠,独宿万岩雨。
龙湫在石脚,引袂时一取。
惊风折乔木,飞焰猎窗户。
半夜霹雳声,高斋有人语。 -
62.《山鸟》 唐·郑谷
惊飞失势粉墙高,好个声音好羽毛。
小婢不须催柘弹,且从枝上吃樱桃。 -
63.《送刘散员同赋陈思王诗,得好鸟鸣高枝》 唐·刘斌
春林已自好,时鸟复和鸣。
枝交难奋翼,谷静易流声。
间关才得性,矰缴遽相惊。
安知背飞远,拂雾独晨征。 -
64.《好鸟鸣高枝》 唐·郑衮
养翮非无待,迁乔信自卑。
影高迟日度,声远好风随。
云拂千寻直,花催百啭奇。
惊人时向晚,求友听应知。
委质经三岁,先鸣在一枝。
上林如可托,弱羽愿差池。 -
65.《织鸟》 唐·张何
季春三月里,戴胜下桑来。
映日华冠动,迎风绣羽开。
候惊蚕事晚,织向女工裁。
旅宿依花定,轻飞绕树回。
欲过高阁柳,更拂小庭梅。
所寄一枝在,宁忧弋者猜。 -
66.《春鸟图歌》 明·刘昌
王生手持春鸟图,劝我试作春鸟歌。
凤凰不来碧梧老,喧啾奈此春鸟何。
黄鹂巧言紫燕舞,名花掩冉薰天和。
一双飞起白练带,纷纷引类无空柯。 -
67.《题三韩沙门玉田花鸟图画史幽居得物情,毫端》 明·危素
高僧已是禅心定,花鸟逢人更不惊。
-
68.《与客游道场何山得鸟字》 宋·苏轼
清溪到山尽,飞路盘空小。
红亭与白塔,隐见乔木杪。
中休得小庵,孤绝寄云表。
洞庭在北户,云水天渺渺。 -
69.《春夏之交鸣鸟百族惟布榖声最悲急动人戏作十》 宋·陆游
春风舍人去,陆子叹以惊。
欲挽春使回,无奈布榖声。
春亦何负汝,旦暮声不停?或谓布榖者,一气感使鸣,春老自当去,微禽彼何情?上天运四时,斗柄亦峥嵘,奈何独私春,欲使久不倾!南风吹众绿,一扫紫与赬,此时岂不佳,乃尔怀不平?勿作儿女态,起视东郊耕。 -
70.《啼鸟》 宋·欧阳修
提葫芦,提葫芦,不用沽美酒。
宫壶日赐新拨醅,老病足以扶衰朽。 -
71.《三鸟咏之二竹鸡词》 宋·贺铸
东南泽国陂塘阔,旱岁少逢晴五月。
田间蛙喜雨冥冥,竹下鸡啼泥滑滑。
而予不耕陂下田,田皋驱马挥长鞭。
稻塍微茫绝复连,如蹑镜面流鲛涎。 -
72.《感二鸟》 宋·梅尧臣
雄雌双好鸟,托栖空树中。
有蛇出傍穴,喷毒气如虹。
半夜此惊飞,瞥目随西东。
有喙不能达,啼云复啸风。 -
73.《初闻思归鸟忆昨寄崔伯易朱元弼》 宋·王令
去年春日花盛开,尝有鸟啼归去来。
余诗告尔东海志,子笑属我南山杯。
将睎遐综蹈高轶,就拔去迹离俗埋。
同时游者最谁上,朱子峭握凌春材。 -
74.《百舌鸟》 宋·文同
众禽乘春喉吻生,满林无限啼新晴。
南园花木正繁盛,小小大大皆来鸣。
藏枝映叶复谁使,不肯停住常嘤嘤。
就中百舌最无谓,满口学尽群鸟声。 -
75.《啄木鸟二首》 宋·魏野
乱绕园林啄,终朝意若何。
莫因饥不足,翻爱蠹偏多。
渴映邻溪下,惊从别树过。
辛勤咏还嘱,无损好枝柯。 -
76.《匹鸟曲》 元·杨维桢
建章宫中匹瓦飞,太液浮起双红衣。
文塘小径迎春归,春红莲叶春猗猗。
金丸娇郎故惊起,白头双飞誓双死。
上林雁归忍流离?九疑伥伥天万里。
长干沙头人望夫,愿托锦鳞西江书。
结生不作白头伴,结死须作青陵乌。 -
77.《还家得惊报复回避所》 宋·陈著
北马又经山,传闻顷刻閒。
山将身坐断,家有梦飞还。
吞哭自怜甫,忍饥谁念颜。
真成伤箭鸟,翼翼怕虚弯。 -
78.《哀黄鸟》 宋·胡仲弓
怜君金缕衣,失脚蹈然机。
自是我心恻,非关物命微。
引雏谁共食,求友便忘归。
送汝入幽谷,惊魂何处飞。 -
79.《希有鸟吟》 宋·何梦桂
穹壤纷众羽,固有仁不仁。
鸮凤虽异性,同为阴阳根。
惟彼希有鸟,於禽集大成。
力可振海岳,翂翐似无能。 -
80.《观禽鸟哺雏有感赋诗三首示诸子侄》 宋·何梦桂
万事空花过眼无,到无言处自心孚。
践头苏爨刍何用,垂耳盐车马以瘏。
野鹤不须惊客去,山雌一任笑人癯。
他年史氏求遗稿,幸免台中道噤乌。