-
101.《登乐游原春望书怀》 唐·张九龄
城隅有乐游,表里见皇州。
策马既长远,云山亦悠悠。
万壑清光满,千门喜气浮。
花间直城路,草际曲江流。 -
102.《浣纱篇赠陆上人》 唐·宋之问
越女颜如花,越王闻浣纱。
国微不自宠,献作吴宫娃。
山薮半潜匿,苎萝更蒙遮。
一行霸句践,再笑倾夫差。 -
103.《宿云门寺》 唐·宋之问
云门若邪里,泛鹢路才通。
夤缘绿筱岸,遂得青莲宫。
天香众壑满,夜梵前山空。
漾漾潭际月,飗飗杉上风。 -
104.《奉和梁王宴龙泓应教得微字》 唐·宋之问
水府沦幽壑,星轺下紫微。
鸟惊司仆驭,花落侍臣衣。
芳树摇春晚,晴云绕座飞。
淮王正留客,不醉莫言归。 -
105.《江南曲》 唐·宋之问
妾住越城南,离居不自堪。
采花惊曙鸟,摘叶喂春蚕。
懒结茱萸带,愁安玳瑁簪。
待君消瘦尽,日暮碧江潭。 -
106.《早发苦竹馆》 唐·李峤
合沓岩嶂深,朦胧烟雾晓。
荒阡下樵客,野猿惊山鸟。
开门听潺湲,入径寻窈窕。
栖鼯抱寒木,流萤飞暗筱。 -
107.《弩》 唐·李峤
挺质本轩皇,申威振远方。
机张惊雉雊,玉彩耀星芒。
高鸟行应尽,清猿坐见伤。
苏秦六百步,持此说韩王。 -
108.《赋得妾薄命》 唐·杜审言
草绿长门掩,苔青永巷幽。
宠移新爱夺,泪落故情留。
啼鸟惊残梦,飞花搅独愁。
自怜春色罢,团扇复迎秋。 -
109.《和晋陵陆丞早春游望》 唐·杜审言
独有宦游人,偏惊物候新。
云霞出海曙,梅柳渡江春。
淑气催黄鸟,晴光转绿蘋。
忽闻歌古调,归思欲沾巾。 -
110.《和孙长史秋日卧病》 唐·骆宾王
霍第疏天府,潘园近帝台。
调弦三妇至,置驿五侯来。
尚想欢娱洽,吁嗟岁月催。
金坛分上将,玉帐引瑰材。 -
111.《江南曲八首》 唐·刘希夷
暮宿南洲草,晨行北岸林。
日悬沧海阔,水隔洞庭深。
烟景无留意,风波有异浔。
岁游难极目,春戏易为心。 -
112.《送友人之新丰》 唐·刘希夷
日暮秋风起,关山断别情。
泪随黄叶下,愁向绿樽生。
野路归骖转,河洲宿鸟惊。
宾游宽旅宴,王事促严程。 -
113.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
114.《游龙山静胜寺》 唐·张说
每上襄阳楼,遥望龙山树。
郁茀吐冈岭,微蒙在烟雾。
下车岁已成,饰马闲馀步。
苦霜裛野草,爱日扬江煦。 -
115.《先天应令》 唐·张说
三阳丽景早芳辰,四序嘉园物候新。
梅花百般障行路,垂柳千条暗回津。
鸟惊直为飞风叶,鱼跃都由怯岸人。
唯愿圣主南山寿,何愁不赏万年春。 -
116.《咏屏风》 唐·袁恕己
绮阁云霞满,芳林草树新。
鸟惊疑欲曙,花笑不关春。
山对弹琴客,溪留垂钓人。
请看车马客,行处有风尘。 -
117.《新都南亭别郭大元振》 唐·卢崇道
竹径女萝蹊,莲洲文石堤。
静深人俗断,寻玩往还迷。
碧潭秀初月,素林惊夕栖。
褰幌纳鸟侣,罢琴听猿啼。
佳辰改宿昔,胜寄在暌携。
长怀赏心爱,如玉复如珪。 -
118.《家叔征君东溪草堂二首》 唐·卢象
开山十馀里,青壁森相倚。
欲识尧时天,东溪白云是。
雷声转幽壑,云气杳流水。
涧影生龙蛇,岩端翳柽梓。 -
119.《白鼋涡(杂言走笔)》 唐·王维
南山之瀑水兮,激石滈瀑似雷惊,人相对兮不闻语声。
翻涡跳沫兮苍苔湿,藓老且厚,春草为之不生。
兽不敢惊动,鸟不敢飞鸣。
白鼋涡涛戏濑兮,委身以纵横。
王人之仁兮,不网不钓,得遂性以生成。 -
120.《宋进马哀词》 唐·王维
背春涉夏兮,众木蔼以繁阴。
连金华与玉堂兮,宫阁郁其沈沈。
百官并入兮,何语笑之哑哑,