-
1.《贻叶秀才诗》 宋·释智圆
松柏异众木,岁寒陵严霜。
兰茝异众草,林深发幽香。
须知君子道,不为穷困伤。
须知君子言,唯为仁义彰。 -
2.《赠孙从之》 宋·赵蕃
吏事要及民,何假须缘饰。
是故西都儒,往往名背实。
萍乡孙明府,抱负惟儒术。
起家长此邦,为政皆有述。 -
3.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
士农工商,古有四民。
惟儒最贵,但患非真。
诚能力学,进必有因。
傥或中辍,岂能为人。 -
4.《代饯行》 宋·卫宗武
比来长掾宰如君,退食时惟儒士亲。
编简香中犹得味,簿书丛底不沾尘。
乍交只恨过从浅,每到须蒙问劳频。
多少清风留鹤国,不堪折柳向西津。 -
5.《酬乐天醉后狂吟十韵(来章有移家惟醉和之句)》 唐·刘禹锡
散诞人间乐,逍遥地上仙。
诗家登逸品,释氏悟真筌。
制诰留台阁,歌词入管弦。
处身于木雁,任世变桑田。 -
6.《赐知贡举钱惟演》 宋·宋真宗
寅奉昌图绍庆基,选抡多士叶前规。
乡闾荐拔期无滥,草泽搜罗讵有遗。
德举况逢全盛日,计偕咸造广场时。
春官任职当求善,宗伯抡材务得宜。
侍从名儒当委任,艺文公道辩妍媸。
儜伸衡鉴裁深念,允协菁莪乐育诗。 -
7.《文儒见和四诗钦叹高妙谨用韵为答卒章问讯汝》 宋·陈长方
记公当日事,天上冠群英。
偕计旅庭实,稚齿先飞声。
胸中五色绢,补衮泽斯民。
云胡卷而归,不效岐山鸣。
翛然脱外累,志尚惟清宁。
坐使嘉谷富,无复生蝗螟。
因公古人风,并得千载情。 -
8.《赠儒僧空谷二首》 宋·江立信
当今天子尊儒宿,何事幽人在空谷。
子衿不复恋黉宫,禅衲惟其老岩屋。
菜根脱粟供其餮,野鹤孤猿为之侣。
衣冠当代多英贤,羽翮皆欲摩苍天。 -
9.《酬学诗僧惟晤》 宋·欧阳修
诗三百五篇,作者非一人。
羁臣与弃妾,桑濮乃淫奔。
其言苟可取,庞杂不全纯。
子虽为佛徒,未易废其言。 -
10.《蓦山溪·月惟四日》 宋·无名氏
月惟四日。
又转黄锺律。
好景会生辰,是天降、真儒无敌。
称觞设席,香雾腾葱郁。 -
11.《挽董儒促二首》 宋·王珪
复忆同游处,经春在武林。
湖光浮鹢净,山木坐猿深。
事往惟诗在,悲来吒梦寻。
朋知零落尽,投老若为心。 -
12.《送李才儒》 宋·李新
理官食木遥遥胄,一姓而今万顷麻。
浑道娄公能耐事,惟余老子未通家。
行经阊阖云生足,归到方壶雪弄花。
休丐一麾江海去,且扶尧日度清华。 -
13.《宝佑三年上已风雨连日成歌寄谊儒侄》 宋·阳枋
风雨飘摇三月三,绮罗罢游客停骖。
满城春树烟监参,朱户绿窗愁不堪。
香芹刺泥燕争衔,杜鹃啼情正含。
舞雩儿童笑鴒{左含右鸟},尧舜气象此中涵。 -
14.《赠四明袁生廷玉(儒而善相)》 明·张羽
和氏善相玉,楚人乃失之。
后王不深谅,空沉沙与泥。
方歅善相马,秦穆犹见疑。
向无孙阳识,终与驽骀齐。 -
15.《和开元余兄儒术误身》 宋·陈普
安得茅茨美化流,弦歌多著武城游。
文章久矣经天地,孝悌非徒淑党州。
惟有命焉轲不谓,贫非病也宪何羞。
曼相能使人相类,莫信诗人浪诉愁。 -
16.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
17.《郊庙歌辞·释奠文宣王乐章·肃和》 唐·佚名
粤惟上圣,有纵自天。
傍周万物,俯应千年。
旧章允著,嘉贽孔虔。
王化兹首,儒风是宣。 -
18.《蜀城哭台州乐安少府》 唐·苏颋
远游跻剑阁,长想属天台。
万里隔三载,此邦余重来。
音容旷不睹,梦寐殊悠哉。
边郡饶藉藉,晚庭正回回。 -
19.《奉和圣制送张说上集贤学士赐宴(赋得今字)》 唐·陆坚
圣主崇文教,层霄降德音。
尊贤泽既厚,式宴宠逾深。
复有夔龙相,良哉简帝心。
得人惟迈昔,多士谅推今。
书殿荣光满,儒门喜气临。
顾惟诚滥吹,徒此接衣簪。 -
20.《晚春诣苏州敬赠武员外》 唐·王湾
苏台忆季常,飞棹历江乡。
持此功曹掾,初离华省郎。
贵门生礼乐,明代秉文章。
嘉郡位先进,鸿儒名重扬。