-
1.《送陈君举舍人东归》 宋·楼钥
皇天生人物,千载非偶然。
冲和兼万人,始得一英贤。
夫君乃其人,人一己百千。
飞黄欲追风,况复勤著鞭。 -
2.《寄白龙洞刘道人》 唐·吕岩
玉走金飞两曜忙,始闻花发又秋霜。
徒夸篯寿千来岁,也是云中一电光。
一电光,何太疾,百年都来三万日。 -
3.《送常德教赵君》 宋·方回
岳阳州城危楼前,无地但有水与天。
一点之青惟君山,四顾汹涌心茫然。
吾尝北风吹湖船,飞过洞庭一日间。
高桅一昂摩日边,及其一低如沉渊。 -
4.《夜闻故梓州韦使君明当引绋感而成章》 唐·苏颋
恻矣南邻问,冥然东岱幽。
里閈宁相杵,朝叹忽迁舟。
君心惟伯仲,吾人复款游。
对连时亦早,交喜岁才周。 -
5.《寄范使君》 唐·牟融
未秋为别已终秋,咫尺娄江路阻修。
心上惟君知委曲,眼前独我逐漂流。
从来姑息难为好,到底依栖总是诹。
西望家山成浩叹,临风搔首不胜愁。 -
6.《和君俞春暮书事》 宋·韩维
举俗从多事,惟君独闭关。
废觞岂为戒,开卷不妨闲。
小雨清湖面,飞花乱席间。
应怜狂太守,心不到灵山。 -
7.《酬袁守方秋崖遗宝带桥诗以雇我老非题柱客》 宋·包恢
成须千年固,钜石不可摧。
惟君心如石,乃是为梁材。 -
8.《和见梦》 宋·张耒
青山将白发,奔走倦埃尘。
与物拙难合,惟君心独亲。
相思成夜梦,得句寄游鳞。
未得亲谈笑,书来莫厌频。 -
9.《题高君正适轩》 宋·黄庭坚
至静在平气,至神惟顺心。
道非贵与贱,达者古犹今。
功名属廊庙,闲暇归山林。
畜鱼观群嬉,笼鸟听好音。 -
10.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。