-
1.《清闲处士颂》 宋·黄庭坚
至乐山中,嘉木之樾。
有人天游,风云为马,鸥鹭为舟。
有诗客李发,字之曰清闲处士。
而蜀有豪士王当,以为盖谢敷之流。 -
2.《和陈天予岩桂》 宋·吴芾
乞身未遂归岩谷,满面尘埃慵靧沐。
铃斋独坐更悲秋,喜见吾人驻车毂。
吾人别久正怀思,一旦渴心还慰沃。
天公助我作清欢,特遣仙花荐芬馥。 -
3.《哭许阿大灵长》 明·虞淳熙
病眼昏如雾,变雨洒絜霖。
闻子畀过门,椎枕一声哭。
龙井张春筵,送客仰华屋。
长揖辞此世,云返下宫宿。 -
4.《句容送蔡惟中》 明·杨基
昨日立秋今日凉,蔡子束书归故乡。
我来未久子遽别,子岂与我如参商。
自惭贫无橐金赠,解剑换酒浇愁肠。
醉酣月出重露滴,梧飘金井芙蕖香。 -
5.《与元丹丘方城寺谈玄作》 唐·李白
茫茫大梦中,惟我独先觉。
腾转风火来,假合作容貌。
灭除昏疑尽,领略入精要。
澄虑观此身,因得通寂照。 -
6.《满庭芳·景傍清明》 宋·杏俏
景傍清明,日和风暖,数枝浓淡胭脂。
春来早起,惟我独芳菲。
门外几番雨过,似佳人、细腻香肌。
堪赏处,玉楼人醉,斜插满头归。 -
7.《过大庾岭》 宋·苏轼
一念失垢污,身心洞清净。
浩然天地间,惟我独也正。
今日岭上行,身世永相忘。
仙人拊我顶,结发授长生。 -
8.《游中梁山》 唐·于武陵
僻地好泉石,何人曾陆沈。
不知青嶂外,更有白云深。
因此见乔木,几回思旧林。
殷勤猿与鸟,惟我独何心。 -
9.《游中梁山》 唐·于武陵
僻地好泉石,何人曾陆沈?不知青嶂外,更有白云深。
因此见乔木,几回思旧林。
殷勤猿与鸟,惟我独何心。 -
10.《雨中偶成》 宋·陈岘
雨声春不绝,绿涨与池平。
久摘花犹好,新锄草又生。
闭门惟我独,终日断人行。
对酒还忧病,裁诗强遣情。 -
11.《送杨大年知处州二首》 宋·钱若水
汗简成惇史,分符别近班。
仍闻括苍郡,酷似武夷山。
卷箔烟霞丽,登楼水石闲。
二年弃官去,惟我独何颜。 -
12.《书陆务观所藏阿罗汉像一轴》 宋·曾几
大阿罗汉十有六,一一腾空见人足。
手持贝叶坐禅林,称不动尊惟我独。 -
13.《乐平樊主簿捧檄北行来别赋此奉饯》 宋·黎廷瑞
拊字心空悴,清寒节太高。
无人相料理,惟我独贤劳。
万里随归雁,孤帆渺暮涛。
归期应不远,新月点梅梢。 -
14.《乐居户文挽诗》 宋·项安世
荆州十万户,惟我独知公。
皓皓巉巉甚,凉凉踽踽中。
平生尊骨鲠,互死讳雷同。
此士理黄壤,何人立素风。 -
15.《和曾端伯安抚养生歌》 宋·郭印
大道靡涉多歧,迷涂争求捷径。
采御未免摇精,道引止能祛病。
服食一藏偏强,烧炼千金或罄。
纷纷小法小功,往往匪清匪净。 -
16.《自祭文》 魏晋·陶渊明
岁惟丁卯,律中无射。
天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。
陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。
故人凄其相悲,同祖行于今夕。 -
17.《前相国赞皇公早葺平泉山居暂还憩…十四首奉寄》 唐·裴潾
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
18.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
19.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
20.《争臣论》 唐·韩愈
或问谏议大夫阳城于愈,可以为有道之士乎哉?学广而闻多,不求闻于人也。
行古人之道,居于晋之鄙。
晋之鄙人,熏其德而善良者几千人。
大臣闻而荐之,天子以为谏议大夫。