-
261.《酹江月》 宋·王易简
暗帘吹雨,怪西风梧井,凄凉何早。
一寸柔情千万缕,临镜霜痕惊老。
雁影关山,蛩声院宇,做就新怀抱。
湘皋遗佩,故人空寄瑶草。 -
262.《齐天乐》 宋·萧东父
扇鸾收影惊秋晚,梧桐又供疏雨。
翠箔凉多,绣囊香减,陡觉簟冰如许。
温存谁与。
更禁得荒苔,露蛩相诉。 -
263.《满江红(归自湖南题富春馆)》 宋·黄子行
津鼓匆匆,犹记得、故人相送。
春江上、鸟啼花影,马嘶香鞚。
情逐阳关金缕断,泪和杨柳春丝重。
算别来、几度月明时,相思梦。 -
264.《水龙吟(青丝木香)》 宋·黄霁宇
丽华一握青丝,金珠粟粟香环里,春窥绮阁,新妆风舞,铢衣如碎。
翠凤苍虬,骑来下界,蝶惊蜂避。
甚三生富贵,垂垂晓露,犹凝满身珠翠。
谁共那人结发,问何时、蹇修为理。 -
265.《贺新郎(端午和前韵)》 宋·勿翁
庭外潇潇雨。
对空山、再度端阳,悄无情绪。
旧日文君今瘦损,寻旧曲、不成腔谱。
更不周郎回顾。 -
266.《一枝花·不伏老》 元·关汉卿
〔一枝花〕攀出墙朵朵花,折临路枝枝柳。
花攀红蕊嫩,柳折翠条柔,浪子风流。
凭着我折柳攀花手,直煞得花残柳败休。
半生来折柳攀花,一世里眠花卧柳。 -
267.《清平乐·欺烟困雨,》 明·杨基
欺烟困雨,拂拂愁千缕。
曾把腰枝羞舞女,赢得轻盈如许。
犹寒未暖时光,将昏渐晓池塘。
记取春来杨柳,风流全在轻黄。 -
268.《念奴娇·春雪咏兰》 明·陈子龙
问天何意,到春深、千里龙山飞雪?
解佩凌波人不见,漫说芷珠宫阙。
楚殿烟微,湘潭月冷,料得都攀折。
嫣然幽谷,只愁又听啼鴃。 -
269.《浣溪沙·一向温存爱》 清·况周颐
一向温存爱落晖,伤春心眼与愁宜,画阑凭损缕金衣。
渐冷香如人意改,重寻梦亦昔游非。
那能时节更芳菲。 -
270.《眼儿媚·杨柳丝丝弄轻柔》 宋·王雱
杨柳丝丝弄轻柔,烟缕织成愁。
海棠未雨,梨花先雪,一半春休。
而今往事难重省,归梦绕秦楼。
相思只在:丁香枝上,豆蔻梢头。 -
271.《玉楼春·寂寂画堂梁上燕》 宋·魏承班
寂寂画堂梁上燕,高卷翠帘横数扇。
一庭春色恼人来,满地落花红几片。
愁倚锦屏低雪面,泪滴绣罗金缕线。
好天凉月尽伤心,为是玉郎长不见。 -
272.《满宫花·雪霏霏》 五代·魏承班
雪霏霏,风凛凛,玉郎何处狂饮?醉时想得纵风流,罗帐香帷鸳寝。
春朝秋夜思君甚,愁见绣屏孤枕。
少年何事负初心?泪滴缕金双衽。 -
273.《七夕穿针》 南北朝·柳恽
代马秋不归,缁纨无复绪。
迎寒理衣缝,映月抽纤缕。
的皪愁睇光,连娟思眉聚。
清露下罗衣,秋风吹玉柱。
流阴稍已多,馀光亦难取。 -
274.《渔家傲·诗句一春浑漫与》 宋·段克己
诗句一春浑漫与,纷纷红紫但尘土。
楼外垂杨千万缕,风落絮,栏干倚遍空无语。
毕竟春归何处所,树头树底无寻处。
唯有闲愁将不去,依旧住,伴人直到黄昏雨。 -
275.《招魂》 先秦·屈原
朕幼清以廉洁兮,身服义而未沫。
主此盛德兮,牵于俗而芜秽。
上无所考此盛德兮,长离殃而愁苦。
帝告巫阳曰:“有人在下,我欲辅之。 -
276.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
277.《疏影·芭蕉》 清·纳兰性德
湘帘卷处,甚离披翠影,绕檐遮住。
小立吹裙,常伴春慵,掩映绣床金缕。
芳心一束浑难展,清泪裹、隔年愁聚。
更夜深、细听空阶雨滴,梦回无据。 -
278.《卖盐妇》 元·杨维桢
卖盐妇,百结青裙走风雨。
雨花洒盐盐作卤,背负空筐泪如缕。
三日破铛无粟煮,老姑饥寒更愁苦。
道旁行人因问之,试泪吞声为君语: -
279.《贺新郎题阙》 元·白朴
喜气轩眉宇。
念卢郎、风流年少,玉堂平步。
车骑雍容光华远,不似黄梁逆旅。
抖擞尽、貂裘尘土。 -
280.《贺新郎·别友》 现代·毛泽东
挥手从兹去。
更那堪凄然相向,苦情重诉。
眼角眉梢都似恨,