-
41.《霜叶飞(悼澄江吴立斋南塘、不碍、云山,皆其亭名)》 宋·张炎
故园空杳。
霜风劲、南塘吹断瑶草。
已无清气碍云山,奈此时怀抱。
尚记得、修门赋晓。 -
42.《霜叶飞(毗陵客中闻老妓歌)》 宋·张炎
绣屏开了。
惊诗梦、娇莺啼破春悄。
隐将谱字转清圆,正杏梁声绕。
看帖帖、蛾眉淡扫。 -
43.《霜叶飞(冬日闲宴)》 宋·黄裳
谁艰留得年华住。
韶华今在何处。
万林飞尽,但惊天篆,半空无数。
望消息、霜催雁过,佳人愁起云垂暮。 -
44.《霜叶飞(冬日闲宴)》 宋·黄裳
谁艰留得年华住。
韶华今在何处。
万林飞尽,但惊天篆,半空无数。
望消息、霜催雁过,佳人愁起云垂暮。 -
45.《霜天晓角》 宋·吴淑真
塞门桂月。
蔡琰琴心切。
弹到笳声悲处,千万恨、不能雪。
愁绝。
泪还北。
更与胡儿别。
一片关山怀抱,如何对、别人说。
(右听水云弹胡笳十八拍因而有作) -
46.《喜迁莺·霜天秋晓》 宋·蔡挺
霜天秋晓,正紫塞故垒,黄云衰草。
汉马嘶风,边鸿叫月,陇上铁衣寒早。
剑歌骑曲悲壮,尽道君恩须报。
塞垣乐,尽櫜鞬锦领,山西年少。 -
47.《点绛唇·十载风霜》 元·刘秉忠
十载风霜,玉关紫塞都游遍。
驿途方远。
夜雨留孤馆。
灯火青荧,莫把吴钩看。
歌声软。
酒斟宜浅。
三盏清愁散。 -
48.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
49.《拟四愁诗(并序)》 明·冯惟健
我所思兮在医闾,欲往从之路崎岖。
凄凄霜露临丘墟,鹿场町疃依吾庐。
妻兮抱子愁独居,昨闻边关飞羽书。
胡儿杀人如匹雏,将军敛兵不敢驱。
思之不见心踌蹰。
¤ -
50.《发白沙驿登鬼愁岭望夷陵怀袁密修及诸子》 明·黄辉
清霜碜晨饭,户限即林麓。
山夫拥兜子,踊跃轻跳鹿。
丹碧委厓涧,空青引簝竹。
路势本直下,迫窘翻成曲。 -
51.《奉和霜降祀陵》 明·黄克晦
金城西北万山头,翠积云蒸碧水流。
千古幽燕开白日,九朝陵寝甗清秋。
星辰影动祠官入,霜露寒生帝子愁。
广乐无声班欲定,似闻仙跸出松楸。 -
52.《恼如霜露,慧日能消除·”]》 唐·白居易
吾道寻知止,君恩偶未忘。
忽蒙颁凤诏,兼谢剖鱼章。
莲静方依水,葵枯重仰阳。
三车犹夕会,五马已晨装。 -
53.《霜天晓角·晚晴风歇》 宋·范成大
晚晴风歇。
一夜春折威。
脉脉花疏天淡,云来去、数枝雪。
胜绝。
愁亦绝。
此情谁共说。
惟有两行低雁,知人倚、画楼月。 -
54.《霜天晓角 梅》 宋·范成大
晚晴风歇,一夜春威折。
脉脉花疏天淡,云来去,数枝雪。
胜绝,愁亦绝。
此情谁共说。
惟有两行低雁,知人倚、画楼月。 -
55.《霜后纪园中草木十二绝》 宋·范成大
棠梨芳意多,颇惜岁晼晚。
殷勤小春花,特地慰愁眼。 -
56.《霜夜》 宋·陆游
月淡霜清夜漏迟,疏钟杳杳度南陂。
灯残有恨欲谁语,鸡老无声如我衰。
使入蜀川方在道,书传淮浦定何时?艾为可遣闲愁得?独拥寒炉爇豆萁。 -
57.《倾杯·骛落霜洲》 宋·柳永
骛落霜洲,雁横烟渚,分明画出秋色。
暮雨乍歇,小楫夜泊,宿苇村山驿。
何人月下临风处,起一声羌笛。
离愁万绪,闻岸草、切切蛩吟如织。 -
58.《送客愁》 宋·张耒
数星点点间微河,城上三更树影蹉。
霜落夜深风悄悄,月明无限客愁多。 -
59.《听履霜操》 宋·黄庭坚
灵宫窈窕兮寒夜永,篁打造天兮明月下影,木叶陨霜兮秋声动。
我以岁莫起视夜兮,北山饮予斗柄。
幽人拂琴而当予,曰夫子则锺期,尝试刳心而为之听。
若有人兮亦既修,宴衽席之言兮不知其子之齐圣。 -
60.《蝶恋花·初拈霜纨生怅望》 宋·晏几道
初拈霜纨生怅望。
隔叶莺声,似学秦娥唱。
午睡醒来慵一饷。
双纹翠簟铺寒浪。
雨罢苹风吹碧涨。
脉脉荷花,泪脸红相向。
斜贴绿云新月上。
弯环正是愁眉样。