-
61.《广四愁寄李譓》 宋·贺铸
夜如何其夜未央,斗星灿兮河苍凉。
微月入牖窥曲房,候虫刺促鸣我床。
离忧欻来煎人肠,夜如何其夜何长。
绿琴在荐兮,拟楚奏之沈湘。 -
62.《菩萨蛮·霜天不管青山瘦》 宋·无名氏
霜天不管青山瘦。
轻云浅拂修眉皱。
烟树隔潇湘。
隔帆吹异香。
影残春恨小。
淡墨敧斜倒。
无处著消愁。
笛寒人倚楼。 -
63.《满庭霜/满庭芳》 宋·无名氏
一种江梅,偷传春信,夜来先绽南枝。
嫩苞寒萼,妆点缀胭脂。
雪里浑迷素质,明月下、惟有香肌。
山村路,人家舍窄,低亚水边篱。 -
64.《新霜》 宋·文同
新霜着庭树,叶下如猛剉。
萧然物容改,有若惧凌挫。
砌下丹橘落,墙边紫榴破。
精光竹劲健,沮丧柳怯懦。
览景惜向暮,感时惊忽过。
胜事实可乐,闲愁本堪唾。
何当共佳客,对此酌香糯。 -
65.《卧疾穷愁诗》 南北朝·庾信
危虑风霜积。
穷愁岁月侵。
留蛇常疾首。
映弩屡惊心。
稚川求药录。
君平问卜林。
野老时相访。
山僧或见寻。
有菊翻无酒。
无弦则有琴。
讵知长抱膝。
独为梁父吟。 -
66.《霜天晓角 题采石蛾眉亭》 宋·韩元吉
倚天绝壁,直下江千尺。
天际两蛾凝黛,愁与恨,几时极!
暮潮风正急,酒阑闻塞笛。
试问谪仙何处?
青山外,远烟碧。 -
67.《霜叶飞·绣屏开了》 宋·张炎
绣屏开了。
惊诗梦、娇声啼破春悄。
隐将谱字转清圆,正杏梁声绕。
看帖帖、蛾眉淡扫。 -
68.《霜月吟》 宋·李新
飘飘青女颜如花,云軿羽盖乘烟霞。
手持凤尾青锦纹,扫空飒飒飞琼沙。
嫦娥孤栖宫四寂,倚柱长吟愁永夕。
曳裾摇佩渡明河,闲弄银波洗虚碧。
婵娟相如争清夜,素彩寒光争相射。
金乌翻树不成栖,哑哑半夜绕林啼。 -
69.《樊丈子思以阳兄弟三年端居招饮山房为破愁寂》 宋·程公许
衔恤三年意绪凋,嘉招为我破无憀。
露秋爽借谈锋利,霜月寒侵酒力消。
心事寂无机事成,诗情何以道情饶。
平一我亦轻簪绂,安得长年共一瓢。 -
70.《霜毛》 宋·苏泂
深深四檐雨,眇眇一枝灯。
酒尽独愁妇,家贫全似僧。
中年多感慨,同好少交朋。
自省空诸有,霜毛未可憎。 -
71.《霜露吟》 宋·苏泂
短褐新冬逼,中流一棹孤。
旅程沙泊雁,行色树穿驴。
霜露悲愁骨,功名畏老夫。
平生知范蠡,尝胆会吞吴。 -
72.《霜天晓角·为花问月》 宋·吴潜
为花问月,谁把金瑰屑。
犹有残英剩蕊,秋向老、香逾冽。
且莫都攀折,有个人愁绝。
纵使姮娥念旧,星星鬓、如何说。 -
73.《愁中延客》 宋·董嗣杲
染衣尘土厚,览镜雪霜明。
朱墨增新病,身名失旧清。
公厅春草盛,野市腊醅轻。
留客驱寥寞,江光射北楹。 -
74.《眼儿媚·满帘夜月耿霜秋》 元·王恽
满帘夜月耿霜秋。
云梦黯歌楼。
残灯伴晓,夕阳催暮,海水添愁。
天涯地角相思恨,谁道北生休。
一篇照映,唐人诗雅,千古风流。 -
75.《题孟浩然霜晓吟行图》 宋·戴表元
霜风飒飒搅吟鞍,童怖驴愁作许难。
便使玉堂遭遇去,朝参更是五更寒。 -
76.《又作散愁》 宋·戴表元
说穷不人信,欲说更何为。
日永书肠觉,霜浓病骨知。
□家兵溃后,交绝廪空时。
头白风尘境,消磨尚有诗。 -
77.《重幸武功》 唐·李世民
代马依朔吹,惊禽愁昔丛。
况兹承眷德,怀旧感深衷。
积善忻馀庆,畅武悦成功。
垂衣天下治,端拱车书同。 -
78.《冬狩》 唐·李世民
烈烈寒风起,惨惨飞云浮。
霜浓凝广隰,冰厚结清流。
金鞍移上苑,玉勒骋平畴。
旌旗四望合,罝罗一面求。 -
79.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
80.《病中感怀》 唐·李煜
憔悴年来甚,萧条益自伤。
风威侵病骨,雨气咽愁肠。
夜鼎唯煎药,朝髭半染霜。
前缘竟何似,谁与问空王。