-
1.《夜泊黄山闻殷十四吴吟》 唐·李白
昨夜谁为吴会吟,风生万壑振空林。
龙惊不敢水中卧,猿啸时闻岩下音。
我宿黄山碧溪月,听之却罢松间琴。
朝来果是沧洲逸,酤酒醍盘饭霜栗。
半酣更发江海声,客愁顿向杯中失。 -
2.《华胥引》 宋·杨泽民
征车将动,愁不成歌,对颦翠叶。
静掩兰房,香铺卧鸭烟罢唼。
别后羞看霓裳,更把筝休轧。
频数更筹,乍寒孤枕偏怯。 -
3.《赴洛留别华阳兄》 明·皇甫濂
浮云薄高山,崇朝去还结。
游子不惮烦,悠悠复徂辙。
密亲自兹旷,临流何能发。
衰林动远风,寒江冒轻雪。
遇物隆所悲,兴愁顿难绝。
无以赴洛人,怀哉但吟越。 -
4.《南海集雨霁登连天观》 宋·杨万里
高台十日不曾登,雨後榰藤拄晚晴。
城外诸峰迎落照,松根细草总斜明。
眼穿岭北书不到,秋入海南愁顿生。
只有荷花旧相识,风前翠盖为人倾。 -
5.《喜吉上人至》 宋·寇准
喜师来访我,幽会兴何长。
清论都无倦,乡愁顿欲忘。
疏林秋色暮,虚阁水风凉。
久坐慵言别,微阳下短墙。 -
6.《南塘归自浙东》 宋·卫宗武
鼓枻归来波浪平,碧天如水月分明。
几番恶梦频惊散,一片閒愁顿扫清。
桂子高风生逸思,菊花老圃悦吟情。
同盟约过渊明宅,载酒东篱莫厌倾。 -
7.《感皇恩 赠提刑曹仲明》 元·王恽
把酒爱髯卿,故家风度。
不为临江老能赋。
饱谙世事,成败见来无数。
□□□□□,□□□。
岁月如流,睽离良苦。
更着佳人怨迟暮。
*愁顿解,一笑团圆儿女。
殷勤奋君记取、周郎语。 -
8.《和简叔》 宋·孙应时
乳燕鸣鸠恼醉眠,起临芳草思芊绵。
花残柳暗春归日,云薄风轻雨后天。
酒户已缘愁顿减,诗坛宁复勇争先。
只因归老渔樵舍,不梦佳人玳瑁筵。 -
9.《点绛唇·春愁》 宋·赵鼎
香冷金炉,梦回鸳帐余香嫩。
更无人问。
一枕江南恨。
消瘦休文,顿觉春衫褪。
清明近。
杏花吹尽。
薄暮东风紧。 -
10.《颂古九首·云门放洞山三顿棒二首》 宋·释梵言
汗马功劳要立身,将军一等扫边尘。
全身只待英雄士,不遇英雄愁杀人。