-
181.《柳(十一首)》 唐·孙鲂
茏葱二月初,青软自相纡。
意态花犹少,风流木更无。
影繁晴陌上,烟重古城隅。
炀帝河声里,几番荣又枯。 -
182.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
183.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
184.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
185.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
186.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
187.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
188.《墨池记》 宋·曾巩
临川之城东,有地隐然而高,以临于溪,曰新城。
新城之上,有池洼然而方以长,曰王羲之之墨池者,荀伯子《临川记》云也。
羲之尝慕张芝,临池学书,池水尽黑,此为其故迹,岂信然邪? 方羲之之不可强以仕,而尝极东方,出沧海,以娱其意于山水之间;岂其徜徉肆恣,而又尝自休于此邪?羲之之书晚乃善,则其所能,盖亦以精力自致者,非天成也。
然后世未有能及者,岂其学不如彼邪?则学固岂可以少哉,况欲深造道德者邪? 墨池之上,今为州学舍。 -
189.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
190.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
191.《梦还京(大石调)》 宋·柳永
夜来匆匆饮散,欹枕背灯睡。
酒力全轻,醉魂易醒,风揭帘栊,梦断披衣重起。
悄无寐。
追悔当初,绣阁话别太容易。 -
192.《尉迟杯(双调)》 宋·柳永
宠佳丽。
算九衢红粉皆难比。
天然嫩脸修蛾,不假施朱描翠。
盈盈秋水。 -
193.《临江仙引·上国》 宋·柳永
上国。
去客。
停飞盖、促离筵。
长安古道绵绵。 -
194.《菩萨蛮(中吕宫)》 宋·张先
闻人语著仙卿字。
瞋情恨意还须喜。
何况草长时。
酒前频共伊。
娇香堆宝帐。
月到梨花上。
心事两人知。
掩灯罗幕垂。 -
195.《燕归梁》 宋·晏殊
双燕归飞绕画堂。
似留恋虹梁。
清风明月好时光。
更何况、绮筵张。
云衫侍女,频倾寿酒,加意动笙簧。
人人心在玉炉香。
庆佳会、祝延长。 -
196.《玉胡蝶》 宋·晁端礼
淡淡春阳天气,夜来一霎,微雨初晴。
向暖犹寒,时候又是清明。
乱沾衣、桃花雨闹,微弄袖、杨柳风轻。
晓莺声。 -
197.《金明春》 宋·刘弇
宝历延洪,昌辰开泰,崧岳储灵特异。
贤才并、□时间出,尽一一惊人绝艺。
捧乡书,气格飘飘,似阆苑神仙,参差相继。
纵子墨文章,相如才调,骤觉雷声平地。 -
198.《蝶恋花》 宋·赵令
何者?夫崔之才华婉美,词彩艳丽,则于所载缄书诗章尽之矣。
如其都愉淫冶之态,则不可得而见。
及观其文,飘飘然仿佛出于人目前。
虽丹青摹写其形状,未知能如是工且至否?仆尝采摭其意,撰成鼓子词十一章,示余友何东白先生。 -
199.《凤凰台上忆吹箫(自金乡之济至羊山迎次膺)》 宋·晁补之
千里相思,况无百里,何妨暮往朝还。
又正是、梅初淡伫,禽未绵蛮。
陌上相逢缓辔,风细细、云日斑斑。
新晴好,得意未妨,行尽青山。 -
200.《满庭芳(次韵答季良)》 宋·晁补之
闲说秋来,乘槎心懒,梦回三岛波间。
便思黄帽,同我老山颜。
上界仙人官府,何似我、萧散尘寰。
云无止,流泉自急,此意本来闲。