-
1.《东归》 唐·罗邺
日日唯忧行役迟,东归可是有家归。
都缘桂玉无门住,不算山川去路危。
秦树梦愁黄鸟啭,吴江钓忆锦鳞肥。
桃夭李艳清明近,惆怅当年意尽违。 -
2.《送李少府时在客舍作》 唐·高适
相逢旅馆意多违,暮雪初晴候雁飞。
主人酒尽君未醉,薄暮途遥归不归。 -
3.《绝句·书当快意读易尽》 宋·陈师道
书当快意读易尽,客有可人期不来。
世事相违每如此,好怀百岁几回开? -
4.《江南意》 明·王怿
郎居横江口,妾住横江上。
生小惯风波,莲舟喜摇荡。
荡舟莲花湾,花红照人颜。
举头见郎来,低头隐花间。 -
5.《赴彭州山行之作》 唐·高适
峭壁连崆峒,攒峰叠翠微。
鸟声堪驻马,林色可忘机。
怪石时侵径,轻萝乍拂衣。
路长愁作客,年老更思归。
且悦岩峦胜,宁嗟意绪违。
山行应未尽,谁与玩芳菲。 -
6.《酬复言长庆四年元日郡斋感怀见寄》 唐·元稹
腊尽残销春又归,逢新别故欲沾衣。
自惊身上添年纪,休系心中小是非。
富贵祝来何所遂,聪明鞭得转无机。 -
7.《寄题赵宽之主簿慈顺堂》 宋·陆游
人间得意尽危机,独有荣亲事未非。
魏阙恩光新绿绶,高堂娱侍旧斑衣。
牙签插架书无恙,兰膳循垓养莫违。
况有两公天下士,为君百斛泻珠玑。 -
8.《拟咏怀诗 二一》 南北朝·庾信
倐忽市朝变。
苍茫人事非。
避谗应采葛。
忘情遂食薇。
怀愁正摇落。
中心怆有违。
独怜生意尽。
空惊槐树衰。 -
9.《十二月二十九日雪三首》 宋·赵蕃
岁是明朝尽,春犹半月迟。
人言无复雪,天意肯违时。
宿麦争萌达,遗蝗绝类滋。
年丰如可待,吾岂病长饥。 -
10.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。