-
81.《次韵宋正纪见贻》 宋·郭印
欲蹑神仙境,深穷道德经。
坎男元服素,离女自披青。
有意閒眠日,无心出戴星。
但令炉灶暖,丹熟自然馨。 -
82.《山居》 宋·释文珦
身寄孤猨野鹤乡,迩来真与世相忘。
东南地阙多流水,西北山高少夕阳。
根有茯苓松色异,土生兰茝藓苔香。
细将万事都思遍,唯有閒居味最长。 -
83.《题天衣寺》 宋·袁说友
稽山道上多名迹,万顷湖光衬山色。
云蒸雾集累千年,屈指风流几人物。
平生佳处身曾经,赖此泉石供余龄。
爱山何惜买山费,明珠不博娉与婷。 -
84.《遣兴》 宋·李吕
天净鸟飞远,路幽花自香。
春风吹草木,野水满池塘。
事去青山在,人閒白日长。
兴来搔白发,微意久难忘。 -
85.《西山桐十咏·桐风》 宋·陈翥
分材植梧桐,桐茂成翠林。
日日来轻风,时时自登临。
拂干动微毳,吹叶破圆阴。
虚凉可解愠,轻鼓如调琴。 -
86.《再次韵》 宋·陈棣
雨过滩声急,无风亦自波。
花稠春意闹,山远月明多。
地僻无来辙,门閒欲设罗。
胸中元礧磈,诗酒漫揩磨。 -
87.《僧家》 宋·李含章
不愁白日斜,唯只是僧家。
远径接芳草,閒庭掩落花。
木栏栖翡翠,盆水种蒹葭。
到此常留意,深窗自煮茶。 -
88.《山中四首》 宋·释圆悟
暝色敛平川,云归日已夕。
閒行信杖藜,倦坐憩苔石。
花亦满意红,草自无心碧。
吾亦乐吾年,人生不满百。 -
89.《安静斋诗》 宋·吴可
归来便閒适,松桧自俦侣。
扶疏媚虚堂,初无一禽语。
长哦柴桑诗,妙香吐云缕。
平生壑源好,莲瓯发新乳。
痛洗朝来忙,得意乃如许。
轮蹄不到门,幽壁挂犀麈。
笑拂维摩床,西窗睡秋雨。 -
90.《涵碧亭》 宋·许复道
沿途听潺湲,蒙茸冒沙石。
谁知此山下,千里在咫尺。
潭潭光明宫,皎皎心印宅。
石细泉自香,水净林逾碧。 -
91.《和蛩栗斋丰翠蛟亭》 宋·赵汝譡
众峰抱苍龙,蟠屈翠蛟水。
放之两崖閒,奔汹不得止。
涛澜生席上,雷雹转石底。
恍疑天柱摇,将拔险洞起。 -
92.《公会亭》 宋·宋祁
日下炎氛歇,风生凉意添。
树花閒纂纂,楼月静织织。
倦绠仍垂缶。
昏钩半上帘。
畦瓜已堪摘,纳履自无嫌。 -
93.《会亭遇资政孙公赴阙公致仕已七年时召归将有》 宋·蔡襄
志节虽落落,不能无谤毁。
壮年自雄豪,末路遽颠委。
众口方丛嘈,即欲置之死。
公尝为大臣,沈冤不辩理。 -
94.《甲辰寒日游公谨园池》 宋·蔡襄
二月名园蓊郁青,为怜佳节此閒行。
偶因觞咏心远适,暂离尘埃眼倍明。
风静落花深一寸,日迟啼鸟度千声。
主公高意何须道,芳物於人自有情。 -
95.《赵宣德生日》 宋·毛滂
仁飚扉佳气,暐暐自门庐。
閒日风波外,长年霜雪余。
冻醪含凿落,春意动篨{上竹下胥}。
定有升仙骨,黄精易扫除。 -
96.《送罗正之年兄出使二浙》 宋·张舜民
玉麈助清谈,金貂饰高位。
二物已杀身,无剥生民利。
君为使者官,犹作农夫事。
随轩载畚插,一心惟度地。 -
97.《上巳日与客游张园》 宋·韩元吉
簿书有余閒,春日亦已永。
况逢佳节休,朱墨得暂屏。
名园跨江郊,危槛俯千顷。
平芜雨初匀,弱柳风自整。 -
98.《乐道未长句辄次韵》 宋·韩维
我道非生灭,天时自去来。
交亲常在席,醪酒不空罍。
默坐唯听水,閒行忽见梅。
何人同此适,君意亦悠哉。 -
99.《寄陆宪元》 宋·郑獬
陆子处乎顺,虽穷志愈刚。
剑埋金不蚀,圭折玉犹方。
古意閒中见,浮名静外忘。
行藏吾自得,可笑接舆狂。 -
100.《湖南参议宋与道奉道奉祠归崇安里中赋此以别》 宋·张栻
忆昔岁丙寅,束书从吾翁。
驱车服岭南,弭节湟江东。
湟江地僻左,穷年少过从。
邂逅倾盖友,一笑蛮烟空。