-
101.《移石种竹橘》 宋·张镃
野性乐閒寂,况值秋气清。
旋即东墙隈,削苔方甃平。
石立稍退步,薜荔缠珠缨。
橘香湖海趣,竹翠山林情。 -
102.《悼竹》 明·李东阳
园南旧植千竿绿,高者如墙大如屋。
风狂雨急墙屋翻,干折丛低共倾覆。
忽惊舞罢鸿门会,怒斗纷纷碎苍玉。
复似骊山坠石余,数百书生葬坑谷。 -
103.《猗猗堂下竹》 宋·孔武仲
猗猗堂下竹,我来初萌芽。
生意甚蹇薄,才能出泥沙。
狂霖一夕作,霹雳连轰车。
回首未几日,其成何速耶。 -
104.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
105.《先春赋梅一首》 宋·陈棣
与客到先春,衰思觉飞越。
时当万卉凋,似补群花阙。
始信元化功,生意何曾辍。
却疑钧天宴,群仙委佩玦。 -
106.《寿柏峰》 宋·陈普
爱道爱宝同缩蜗,福善一点如朝霞。
稽天利欲渺无路,不妨甪里留巅崖。
清虚淡素天所觑,百神万物争拥遮。
七十移桃自玄圃,八十意思犹未花。 -
107.《观物二首》 宋·陈文蔚
墙东一微物,妙意包藏深。
人皆看枝叶,我独观其心。
萌蘖毁绵绵,茂盛亦骎骎。
从此识天地,生生无古今。 -
108.《辛已老人生旦》 宋·陈文蔚
陶陶太古民风淳,诈伪不萌情意真。
何尝吐纳事屈伸,往往皆为百岁人。
中古便似秋冬辰,和气无复如阳春。
机巧百出妄喜嗔,七十者稀以为珍。 -
109.《大雪约程以忠不至次日以诗问之》 宋·方回
御寒时著火文武,等醉岂拘杯圣贤。
土润春应萌有日,尘清野更洁於天。
谁呵冻笔诗能画,独上高岗意欲仙。
剩有篱根未消处,试裒枯篠取茶煎。 -
110.《五月理抵旧隐》 宋·方回
柳萌整征鞍,杏熟卸归驮。
风帆辍湘游,云屋返黟卧。
天暮室人瘦,地荒园叟惰。
长男近弄瓦,累重讵足贺。 -
111.《颂古一百则》 宋·释正觉
蒲团禅版对龙牙,何事当机不作家。
未意成褫明目下,恐将流落在天涯。
虚空那挂剑,星汉却浮槎。
不萌草解藏香象,无底篮能著活蛇。
今日江湖何障碍,通方津渡有船车。 -
112.《谢广东经略潘直阁间分贶李济墨》 宋·曾丰
灶煤不忌远,胶汁宁伤清。
永言李廷圭,墨法能尔精。
滴沥甚点黍,锱铢轻连城。
胡陈梁蒲张,俊出声铮铮。 -
113.《出郊》 宋·曾丰
晓欲晴还雨,春疑早又迟。
勾萌麻俟命,颍拔麦乘时。
水有浮天意,山非入俗姿。
野人逢野景,相爱似相知。