-
1.《浪淘沙·帘外雨潺潺》 唐·李煜
帘外雨潺潺,[1]
春意阑珊。
[2]
罗衾不耐五更寒。 -
2.《浪淘沙令·帘外雨潺潺》 五代·李煜
帘外雨潺潺,春意阑珊。
罗衾不耐五更寒。
梦里不知身是客,一晌贪欢。
独自莫凭栏,无限江山,别时容易见时难。
流水落花春去也,天上人间。 -
3.《江神子》 宋·谢逸
一江秋水碧湾湾。
绕青山。
玉连环。
帘幕低垂,人在画图间。 -
4.《送孟仲习宜君令》 宋·司马光
合抱生毫末,无为厌小官。
政成心更逸,道胜意常宽。
野迥山形秀,云疏雪意阑。
离杯如不心,何用御祁寒。 -
5.《咏庭梅寄人(一作庭梅咏寄人)》 唐·刘禹锡
早花常犯寒,繁实常苦酸。
何事上春日,坐令芳意阑。
夭桃定相笑,游妓肯回看。
君问调金鼎,方知正味难。 -
6.《晚春闲居杨工部寄诗、杨常州寄茶同到因以长句答之》 唐·白居易
宿酲寂寞眠初起,春意阑珊日又斜。
劝我加餐因早笋,恨人休醉是残花。
闲吟工部新来句,渴饮毗陵远到茶。
兄弟东西官职冷,门前车马向谁家。 -
7.《春晚书怀》 唐·吴融
落尽红芳春意阑,绿芜空锁辟疆园。
嫦娥断影霜轮冷,帝子无踪泪竹繁。
未达东邻还绝想,不劳南浦更销魂。
晚来虽共残莺约,争奈风凄又雨昏。 -
8.《满庭芳(立春词,时方狱空)》 宋·史浩
爱日轻融,阴云初敛,一番雪意阑珊。
柳摇金缕,梅绽五腮寒。
知是东皇翠葆,飞星汉、来止人间。
开新宴,笙歌逗晓,和气满尘寰。 -
9.《鹧鸪天》 宋·张孝祥
月地云阶欢意阑。
仙姿不合住人间。
骖鸾已恨车尘远,泣凤空余烛影残。
情脉脉,泪珊珊。
梅花音信隔关山。
只应楚雨清留梦,不那吴霜绿易斑。 -
10.《阮郎归(_·川作)》 宋·王炎
几回幽梦绕家山。
怯闻梅弄残。
潇潇黄落客毡寒。
不禁衣带宽。
身外事,意阑珊。
人间行路难。
寻思百计不如闲。
休贪朱两轓。 -
11.《临江仙》 宋·石孝友
买笑当歌何处好,小楼四面江山。
玉梅枝上卸余寒。
雨随春到急,风向晚来颠。
任自腰围都瘦损,肯教欢意阑珊。
引杯相属莫留残。
花如人竞好,人与月争圆。 -
12.《鱼游春水(神泉春日赋)》 宋·吴泳
东里韶光早。
百舌枝头啼碎了。
溪梅开尽,池水绿波还皱。
种柳先生觉意阑,看花君子非年少。 -
13.《解连环(甲子生日)》 宋·刘克庄
揆余初度。
笑汝曹绯绿,乃翁苍素。
一甲子、带水拖泥,今岁谢君恩,放还山去。
政事堂中,把手版、分明抽付。 -
14.《极相思》 宋·仇远
云头灰冷,金彝熏透茜罗衫。
可人犹带,紫陌青门,珠泪斑斑。
自恨移根无宿土,红姿减、绿意阑珊。
有谁知我,花明眼暗,如雾中看。 -
15.《解语花(吴子云家姬,号爱菊,善歌舞,忽有朝云之感,作此以寄·)》 宋·张炎
行歌趁月,唤酒延秋,多买莺莺笑。
蕊枝娇小。
浑无奈、一掬醉乡怀抱。
筹花斗草。 -
16.《天竺道中》 宋·许志仁
紫兰念春风,日暮香更远。
涧道水平分,曲折渡清浅。
飞花当面堕,颠倒落苔藓。
念此芳意阑,归思纷莫遣。 -
17.《梧桐仕女图为钱孟实题》 明·邹亮
兰膏腻滑金钗溜,绣带斜分軃香袖。
锁窗睡起思娇慵,练裙六幅湘波皱。
月转虚檐风满林,碧云迢递银河深。
香尘不到袜罗冷,下阶踏碎梧桐阴。 -
18.《北园杂咏》 宋·陆游
短筇行乐出柴荆,雪意阑珊却变晴。
林际已看春雉起,屋头还听岁猪鸣。 -
19.《春词二首》 宋·张耒
残红新绿间秋千,寒食园林人意阑。
一阵春寒花上起,画廊连夜雨珊珊。 -
20.《谢迤侍御送鹤》 宋·王禹偁
两朵春云堕世间,霜台乞与县僚看。
骨含仙气生来瘦,羽插天风过处寒。
唳别绣衣声寂寞,舞随蓝绶意阑珊。
今朝窗外频相顾,应怪头无獬豸冠。