-
1.《十和》 宋·刘克庄
一夫倡祸翕然随,白昼通都作崇奇。
割肉直将人餧虎,闻声能感烦求罴。
忽传先辈逢清雪,失喜衰翁有黑丝。
自古英材须乐育,谓予不信质先师。 -
2.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
3.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
4.《客路感秋,寄明准上人》 唐·白居易
日暮天地冷,雨霁山河清。
长风从西来,草木凝秋声。
已感岁倏忽,复伤物凋零。
孰能不憯凄,天时牵人情。
借问空门子,何法易修行。
使我忘得心,不教烦恼生。 -
5.《因沐感发,寄朗上人二首》 唐·白居易
年长身转慵,百事无所欲。
乃至头上发,经年方一沐。
沐稀发苦落,一沐仍半秃。
短鬓经霜蓬,老面辞春木。 -
6.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
7.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
8.《感皇恩(和才仲西山子)》 宋·王以宁
千古洞庭湖,百川争注。
雪浪银涛正如许。
骑鲸诗客,浩气决云飞雾。
背人歌欸乃,凌空去。
我欲从公,翩然鹄举。
未愿人间相君雨。
笭箵短棹,是我平生真语。
个中烟景好,烦公句。 -
9.《感皇恩(生朝)》 宋·程大昌
七十有三番,挂弧门首。
此事从来信希有。
新来仕路,夸说一般高手。
肯从清要地,抛簪绶。
何许分花,伊谁送酒。
得开口时且开口。
无烦无恼,也没期程奔走。
但能安此乐,夷然寿。 -
10.《喜迁莺(感春)》 宋·何梦桂
东君别后。
见说道花枝,也成消瘦。
夜雨帘栊,柳边庭院,烦恼有谁撋就。
犹记旧看承处,梅子枝头如豆。 -
11.《感皇恩(送饶溪嘉游浙)》 宋·黄升
骑鹤上扬州,腰缠十万。
拈起诗人旧公案。
看山看水,此去胜游须遍。
烦君收拾取,归吟卷。
少日风流,暮年萧散。
佳处何妨小留款。
沙河塘上,落日绣帘争卷。
也须拂拭起,看花眼。 -
12.《感皇恩(送饶溪嘉游浙)》 宋·黄升
骑鹤上扬州,腰缠十万。
拈起诗人旧公案。
看山看水,此去胜游须遍。
烦君收拾取,归吟卷。
少日风流,暮年萧散。
佳处何妨小留款。
沙河塘上,落日绣帘争卷。
也须拂拭起,看花眼。 -
13.《感遇诗三十八首·其十九》 唐·陈子昂
圣人不利己,忧济在元元。
黄屋非尧意,瑶台安可论?
吾闻西方化,清净道弥敦。
奈何穷金玉,雕刻以为尊?
云构山林尽,瑶图珠翠烦。
鬼工尚未可,人力安能存?
夸愚适增累,矜智道逾昏。 -
14.《感春十三首》 宋·张耒
今晨起何早,盥漱坐南轩。
啄木响高柳,春渠鸣乱泉。
悠然此时心,默默谁与言。
焚香阅素书,濯手开灵篇。 -
15.《将至南都途中感旧二首寄钱穆父》 宋·孔文仲
苒苒星霜七换年,故人已上碧云天。
书凭去雁虽无便,路出名都亦有缘。
秋晚楼台风作雪,雨余碕岸柳生烟。
应烦北道开樽俎,又费公庖几万钱。 -
16.《次韵王郎子立风雨有感》 宋·苏轼
百年一俯仰,寒暑相主客。
稍增裘褐气,已觉团扇厄。
不烦计荣辱,此丧彼有获。
我琴终不败,无攫故无aa32。 -
17.《有感今昔二首》 宋·范成大
飘风骤雨谩惊春,扫荡何烦臂屈伸。
天识不衷宜不恕,神歆非类即非仁。
休雠地下枯鱼骨,且斗尊前健犊身。
静看可怜还可笑,香山宁是幸灾人? -
18.《元日立春感叹有作二首》 宋·范成大
元日兼春日,霜寒又雪寒。
并烦传菜手,同捧颂椒盘。
叠膝稀穿履,扶头懒正冠。
五年如此度,宁得讳衰残。 -
19.《感怀》 宋·陆游
老病与世绝,屏迹三家村。
我居一何陋,举手屋可扪。
客至不能迎,坚坐度朝昏。
一窗修竹下,超然傲羲轩。 -
20.《驿舍见故屏风画海棠有感》 宋·陆游
厌烦只欲长面壁,此心安得顽如石。
杜门复出叹习气,止酒还开惭定力。
成都二月海棠开,锦绣裹城迷巷陌。
燕宫最盛号花海,霸国雄豪有遗迹。