-
1.《送故人归蜀》 唐·韩翃
一骑西南远,翩翩入剑门。
客衣筒布润,山舍荔枝繁。
古庙祠金马,春江带白鼋。
自应成旅逸,爱客有王孙。 -
2.《荆南夏夜水楼怀昭丘直上人云梦李莘》 唐·欧阳詹
无机成旅逸,中夜上江楼。
云尽月如练,水凉风似秋。
凫声闻梦泽,黛色上昭丘。
不远人情在,良宵恨独游。 -
3.《敬姜论劳逸》 先秦·佚名
公父文伯退朝,朝其母,其母方绩,文伯曰:“以歜之家而主犹绩,惧干季孙之怒也。
其以歜为不能事主乎?”其母叹曰:“鲁其亡乎?使僮子备官而未之闻耶?居,吾语女。
昔圣王之处民也,择瘠土而处之,劳其民而用之,故长王天下。
夫民劳则思,思则善心生;逸则淫,淫则忘善;忘善则恶心生。 -
4.《申胥谏许越成》 先秦·左丘明
吴王夫差乃告诸大夫曰:“孤将有大志于齐,吾将许越成,而无拂吾虑。
若越既改,吾又何求?若其不改,反行,吾振旅焉。
”申胥谏曰:“不可许也。
夫越非实忠心好吴也,又非慑畏吾甲兵之强也。 -
5.《田假限疾不获还庄载想田园兼思亲友率成短韵…赠杜幽素》 唐·李峤
游宦劳牵网,风尘久化衣。
迹驰东苑路,望阻北岩扉。
及此承休告,聊将狎遁肥。
十旬俄委疾,三径且殊归。 -
6.《贺新凉(次拙逸刘直孺维扬客中贺新凉韵)》 宋·张榘
襟度天为侣。
价平生、放浪江湖,浮云行住。
倒挽峡流归笔底,衮衮二并四具。
何尚友、沧波鸥鹭。 -
7.《鱼侯以上已日宴高阳偶成长句》 宋·吴则礼
罗帏绣箔凌苍穹,扬飞白雪初蒙蒙。
云收海面吐朝日,渐射碧瓦光曈曨。
聊停集旆驻双节,琥珀潋滟黄金钟。
雏莺乳燕弄清昼,幽香薄暮飘残红。 -
8.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
9.《单子知陈必亡》 先秦·佚名
定王使单襄公聘于宋。
遂假道于陈,以聘于楚。
火朝觌矣,道茀不可行也。
侯不在疆,司空不视涂,泽不陂,川不梁,野有庾积,场功未毕,道无列树,垦田若艺,膳宰不置饩,司里不授馆,国无寄寓,县无旅舍。 -
10.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。