-
1.《宗博宫讲何丈以诸贤所赋清赋堂诗轴示教借和》 宋·程公许
避影恶木阴,忍渴贪泉水。
君看象渡河,步步须徹底。
士当秉特操,盛行贵知止。
佳境著蔗根,甘或起瓜蒂。 -
2.《同冯缙云游无为以吾独胡为在泥滓分韵赋诗得》 宋·李流谦
人言跃马妨杖藜,世士不可污丹梯。
人言解牛非割鸡,岂信截玉如截泥。
山林朝士弧矢睽,一物异用鹄之栖,妄生涛澜分畛畦。 -
3.《十一月二十三夜通夕不寐为赋梅诗且怀斯远成》 宋·赵蕃
我欲赋梅诗,佳处不自呈。
老树赏空旷,长条贵疏明。
既如幽人幽,又似贞女贞。
可闻不可见,可见不可名。 -
4.《赋运使张大监道州石山以张诗平地风澜险于水》 宋·项安世
枚回洲边春水生,日光照縠波文平。
绣衣使者何世上,彩舟唤客论交情。
平生择交不择利,俗子纷纷卧之地。
少年所识惟石君,晚岁相从不相弃。 -
5.《归自鄂双莲生于后池偶作再寄紫微》 宋·岳珂
岿然康户山,独秀莲花峰。
派为濂溪源,下有爱莲翁。
绝学嗣洙泗,千载同清风。
书堂二池间,浮翠笼轻红。 -
6.《李西清先生创凌霄观於潼川红楼之上赋计敬和》 宋·程公许
丈人气湖海,合卧百尺楼。
引袖麾八极,无处豁前眸。
肯以治城志,而忘天下忧。
窘步争径捷,危炊迷剑头。 -
7.《己卯十月一日至燕越五日罹狴犴有感而赋》 宋·文天祥
我自怜人丑,人方笑我愚。
身生豫让癞,背发范增疽。
已愧功臣传,犹堪烈士书。
衣冠事至此,命也欲何如。 -
8.《醉卧道边觉而有赋》 宋·陆游
太华五千仞,天台四万丈。
一枝古藤如黑龙,天遣飘然寄闲放。
莫怪公卿不我知,我自不知渠是谁;史书弄笔後来事,绣鞍宝带聊儿嬉。
旗亭烂醉官道卧,醒後无人数吾过。
世间恩怨一时空,且免它年送临贺。 -
9.《行香闻杜鹃》 宋·楼钥
墙西绿树杜鹃声,老我何堪侧耳听。
我自赋归归不得,不须苦语更丁宁。 -
10.《用赵国兴梅韵自赋》 宋·陈文蔚
西效有宛枕溪居,特为孤芳小结庐。
窗外横枝疏带竹,花边流水暗通渠。
伊方傲矣百花上,我亦悠然三径馀。
此外不关茅屋事,为谁烟雨自妆梳。