-
1.《禅房怀友人岑伦》 唐·李白
婵娟罗浮月,摇艳桂水云。
美人竟独往,而我安得群。
一朝语笑隔,万里欢情分。
沉吟彩霞没,梦寐群芳歇。 -
2.《题慈恩友人房》 唐·李洞
贾生耽此寺,胜事入诗多。
鹤宿星千树,僧归烧一坡。
塔棱垂雪水,江色映茶锅。
长久堪栖息,休言忆镜波。 -
3.《天王寺迪上人房五十年前友人王仲信同题名尚》 宋·陆游
绿遶青围古会稽,城东河上古招提。
巳公茅屋曾游处,渭北山人半醉题。
暂憩不妨停画楫,幽寻还得杖青藜。
旧人死尽惟残屋,竹密云深步步迷。 -
4.《戏咏文房四友》 宋·刘克庄
昔可摧坚阵,今难作选锋。
自怜吾鬓秃,亦笑汝头童。 -
5.《戏咏文房四友》 宋·刘克庄
方穿新砚众,寸眼旧岩稀。
难倩宫娥捧,堪搘织女机。 -
6.《戏咏文房四友》 宋·刘克庄
吾墨千金价,曾登七宝床。
终身惟守黑,断腕不书黄。 -
7.《戏咏文房四友》 宋·刘克庄
月似金莲炬,天如碧玉笺。
剡藤边幅窘,写不尽遗编。 -
8.《吾友黄仲秉读枚乘七发至所谓洞房清宫命曰寒》 宋·李流谦
读书必知书,枯卉不足斧。
只词诣微隐,连轴绋剩语。
枚生老宾客,笔力散雹雨。
吴梁两骄王,横甚鬫哮虎。 -
9.《瑞安道房观陈友云古柏命予作诗》 宋·徐照
西陵西陵高插天,武侯庙前寒泼烟。
谁知陈侯笔有力,远远移来向君壁。
老翁眼见惊{左目右咢}眙,醉摇屈笔来吟诗。
霹雳煤空云劈地,一夜苍虬忽飞去。