-
1.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
2.《陪王汉州留杜绵州泛房公西湖(房琯刺汉州时所凿)》 唐·杜甫
旧相恩追后,春池赏不稀。
阙庭分未到,舟楫有光辉。
豉化莼丝熟,刀鸣鲙缕飞。
使君双皂盖,滩浅正相依。 -
3.《岘山饯房琯、崔宗之》 唐·孟浩然
贵贱平生隔,轩车是日来。
青阳一觏止,云路豁然开。
祖道衣冠列,分亭驿骑催。
方期九日聚,还待二星回。 -
4.《岘山饯房琯、崔宗之》 唐·孟浩然
贵贱平生隔,轩车是日来。
青阳一觏止,云路豁然开。
祖道衣冠列,分亭驿骑催。
方期九日聚,还待二星回。 -
5.《挽李提刑久善》 宋·史尧弼
梦寐平生杖屦从,惯看高论吐长虹。
滕王阁畔樽罍共,房琯湖中啸咏同。
忍乡西州悲谢傅,空期斗酒酹桥公。
缄诗髣髴招英爽,泪湿西风未有穷。 -
6.《书边事四首》 明·张可大
无端小草出登坛,壮士徒歌易水寒。
枉把全师轻一掷,遂将宿将尽三韩。
腐儒误国由房琯,野老吞声恨贺兰。
岂是胡人开杀运,只因中国自摧残。
¤ -
7.《雨夜书感》 宋·陆游
宦游四十年,归逐桑榆暖;皇恩念黎老,一官犹置散。
春残桃李尽,风雨闭空馆,有怀无与陈,万事付酒碗。
近代固多贤,吾意终不满。
可怜杜拾遗,冒死明房琯。
慷慨讵非奇,经纶恨才短。
群胡穴中原,令人叹微管。 -
8.《草堂拜少陵遗像》 宋·陆游
清江抱孤村,杜子昔所馆。
虚堂尘不扫,小径门可款。
公诗岂纸上,遗句处处满。
人皆欲拾取,志大才苦短。 -
9.《再和二首》 宋·刘克庄
荥阳相昔独当朝,曾忝弓旌第一招。
无力不能救房琯,有书安敢托洪乔。
如闻徒步轻千驷,未觉堂厨胜一瓢。
邓禹封侯子陵钓,君看二者孰风标。 -
10.《丞相信庵赵公哀诗五首》 宋·刘克庄
自是乾坤间气生,吾犹识此万人英。
博求骏骨千金致,忽割牛心四座惊。
古有诗人悼房琯,今无壮士哭田横。
遥知岳市新华表,过者徘徊下马行。