-
41.《客盂,盂有问余于右元者,右元占韵复之,阿好过情,遂如韵自遣》 清·傅山
扬雄拟我槐非伦,况复无才撰《美新》。
什一懒营虚笑鬼,寻常守辱失钱神。
生憎褚彦兴齐国,喜道陶潜是晋人。
破衲黄冠犹末死,还因邻里问僧珍。 -
42.《箴作诗者》 清·袁枚
倚马休夸速藻佳,相如终竟压邹枚。
物须见少方为贵,诗到能迟转是才。
清角声高非易奏,优昙花好不轻开。
须知极乐神仙境,修炼多从苦处来。 -
43.《山中与裴秀才迪书》 唐·王维
近腊月下,景气和畅,故山殊可过。
足下方温经,猥不敢相烦,辄便往山中,憩感配寺,与山僧饭讫而去。
北涉玄灞,清月映郭。
夜登华子冈,辋水沦涟,与月上下。 -
44.《送王含秀才序》 宋·韩愈
吾少时读《醉乡记》,私怪隐居者无所累于世,而犹有是言,岂诚旨于味耶?及读阮籍、陶潜诗,乃知彼虽偃蹇,不欲与世接,然犹未能平其心,或为事物是非相感发,于是有托而逃焉者也。
若颜子操瓢与箪,曾参歌声若出金石,彼得圣人而师之,汲汲每若不可及,其于外也固不暇,尚何曲之托,而昏冥之逃耶?吾又以为悲醉乡之徒不遇也。
建中初,天子嗣位,有意贞观、开元之丕绩,在廷之臣争言事。
当此时,醉乡之后世又以直废吾既悲醉乡之文辞,而又嘉良臣之烈,思识其子孙。 -
45.《送豆卢膺秀才南游序》 唐·柳宗元
君子病无乎内而饰乎外,有乎内而不饰乎外者。
无乎内而饰乎外,则是设覆为阱也,祸孰大焉;有乎内而不饰乎外,则是焚梓毁璞也,诟孰甚焉!于是有切磋琢磨、镞砺栝羽之道,圣人以为重。
豆卢生,内之有者也,余是以好之,而欲其遂焉。
而恒以幼孤羸馁为惧,恤恤焉游诸侯求给乎是,是固所以有乎内者也。 -
46.《武帝求茂才异等诏》 两汉·刘彻
盖有非常之功,必待非常之人,故马或奔踶而致千里,士或有负俗之累而立功名。
夫泛驾之马,跅弛之士,亦在御之而已。
其令州郡察吏民有茂材异等可为将相及使绝国者。 -
47.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
48.《疏影 为刘架阁赋赠妓者》 元·吴景奎
缟衣仙子,倚东风花信,先占春色。
*酒含颦,脉脉无言,青鸟为传消息。
暗香一点才浮动,早自有、东君怜惜。
想前身、傅粉精神,化作飞琼肌骨。 -
49.《踏云行 赠安山李秀才》 元·王丹桂
已矣焉哉,之乎者也。
悟来好把番番舍。
童蒙训授费精神,因循莫使头生雪。
飞矢年光,忍教虚设。
殷勤说破修仙诀。
一枝丹桂肯跻攀,与君 -
50.《水调歌头 贺汪觉翁受吉水州判 兹者,?》 元·陈栎
里推吉水为名州斗南。
公一人擢高才而上佐,除书星耀,喜气云蒸。
僭揭短歌,用旌手,以芹香之赞,少见柏悦之诚。
以期道觉期民,志本同耕莘之志,佐天子相天下,堂重新画锦之堂。 -
51.《圣俞诗名闻固久矣加有好事者时传新什至此每》 宋·杜衍
李杜诗垂不配名,君能刻意继芳馨。
清才绰绰臻神妙,逸韵飘飘入杳冥。
动与四方明得失,时教万物被丹青。
斯文期主宜推轂,无使沉吟向外庭。 -
52.《送梵才上人归天台》 宋·皇甫泌
昔在童蒙岁,学礼暨诗书。
肃肃秉庭训,罔敢甯斯须。
积习将一纪,心目多勤劬。
本此修拙辞,阶之登仕途。 -
53.《送梵才上人归天台》 宋·皇甫泌
美玉不自贵,贵之者良工。
高才不自明,明之者至公。
和璞文未刻,他山石正同。
子虚赋未行,相如车不东。 -
54.《嘉泰改元桂林大比与计偕者十有一人九月十六》 宋·王正功
百嶂千峰古桂州,乡来人物固难俦。
峨冠共应贤能诏,策足谁非道艺流。
经济才猷期远器。
纵横礼乐封前旒。
三君八俊俱乡秀,稳步天津最上头。 -
55.《侨寄山居霍然几月凡见之於目闻之於耳者辄缀》 宋·王志道
纺车才了办缫车,涧水当门足沤订。
输却官租偿却债,今年犹剩百斤茶。 -
56.《题山水障子为萧溪耕者赋》 明·张掞
萧溪先生乐山者,结屋临溪颇幽雅。
开轩见水不见山,却向图中看挥洒。
高斋素笔悬清风,仿佛坐我林崖下。
群峰奔驰势如马,绿树人家面平野。 -
57.《枫桥与送者别》 明·张元凯
枫桥秋水绿无涯,枫叶满树红于花。
万里之行才十里,阖闾城头尚堪指。
游子尊前泪湿衣,离心已逐片帆飞。
酒酣不识身为客,意欲元同送者归。 -
58.《闻辩才法师复归上天竺以诗戏问》 宋·苏轼
道人出山去,山色如死灰。
白云不解笑,青松有余哀。
忽闻道人归,鸟语山容开。
神光出宝髻,法雨洗浮埃。 -
59.《送司勋子才丈赴梓州》 宋·苏轼
别日已苦迫,见日未可期。
曷不惜此日,相从把酒卮。
人生初甚乐,譬若枰上棋。
纵横听汝手,聚散岂吾知。 -
60.《答许秀才》 宋·王安石
高阳有才子,负笈求晨饘。
所趣少知者,其辞多慨然。
樵妻竟谢绝,漂母尝哀怜。
尚友古之人,于今犹壮年。