-
1.《古意》 唐·徐振
扰扰都城晓又昏,六街车马五侯门。
箕山渭水空明月,可是巢由绝子孙。 -
2.《独意》 宋·陆游
酒似交情薄,愁随夜漏长。
常贫且撑拄,多病不禁当。
偶读书终卷,闲临帖数行。
翻怜市朝客,扰扰为谁忙? -
3.《寓意十首次敬助韵 其三》 元·王冕
森森廊庙具,萧艾成长松。
蠢蠢川泽灵,蛭蚓为游龙。
时明在除祓,世混姑相容。
忠义在草莽,谗谄分提封。
扰扰路傍儿,仰面惭征鸿。 -
4.《题黄岩溪》 宋·孙应时
得雨溪声壮,无风云气多。
山花依翠竹,滩石乱寒莎。
樵父谷中出,牧儿牛背歌。
逢人间尘世,扰扰意如何。 -
5.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
6.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
7.《赠程处士》 唐·王绩
百年长扰扰,万事悉悠悠。
日光随意落,河水任情流。
礼乐囚姬旦,诗书缚孔丘。
不如高枕枕,时取醉消愁。 -
8.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
9.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
10.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
11.《点绛唇 追和赵文敏公旧作十首客有持文敏公》 元·邵亨贞
作长短句题于后。
公以承平王孙而婴世变,离黍之悲,有不能忘情者,故深得骚人意度。
予生十有四年而公毙,每见先辈谈公典型问学,如天上人,未尝不神驰梦想。
昔东坡先生自谓不识范文正公为平生遗恨,其意盖可想见。 -
12.《点绛唇 追和赵文敏公旧作十首客有持文敏公》 元·邵亨贞
作长短句题于后。
公以承平王孙而婴世变,离黍之悲,有不能忘情者,故深得骚人意度。
予生十有四年而公毙,每见先辈谈公典型问学,如天上人,未尝不神驰梦想。
昔东坡先生自谓不识范文正公为平生遗恨,其意盖可想见。 -
13.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
14.《送长蘅偕计北上二首》 明·郑胤骥
平生少年时,嬉游爱冬至。
痴儿三五群,狂纵无复忌。
尔来渐老大,遂觉情怀异。
不惜事业赊,不惜居诸费。 -
15.《七夕曝衣篇》 唐·沈佺期
君不见昔日宜春太液边,披香画阁与天连。
灯火灼烁九微映,香气氛氲百和然。
此夜星繁河正白,人传织女牵牛客。
宫中扰扰曝衣楼,天上娥娥红粉席。 -
16.《杂兴六首》 唐·皎然
吾观谈天客,工言丧其精。
万物资广庇,此中何有情。
若为昧颜跖,修短怨太清。
高论让邹子,放词征屈生。 -
17.《杂兴六首》 唐·皎然
吾观谈天客,工言丧其精。
万物资广庇,此中何有情。
若为昧颜跖,修短怨太清。
高论让邹子,放词征屈生。 -
18.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
19.《荆州十首》 宋·苏轼
游人出三峡,楚地尽平川。
北客随南贾,吴樯间蜀船。
江侵平野断,风卷白沙旋。
欲问兴亡意,重城自古坚。 -
20.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。