-
321.《送耕甫弟赴补》 宋·杜范
所性常存存,危者惟人心。
子才秀吾宗,一歕凡马喑。
俊快恐易蹶,谨勿轻千金。
贤关集多士,辔策方骎骎。 -
322.《治圃杂书二十首》 宋·方回
天地一閒检,园林数亩春。
认苗谙药性,养果护花身。
社友同疏饭,邻儿笑野巾。
空庭维老马,不出动经旬。 -
323.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
324.《送岳德裕如大都》 宋·方回
岳忠武王炎兴中,才跨光世俊世忠。
人见百战百胜功,孰知洙泗储心胸。
奸桧忮忍摧英雄,秦贼之臭传无穷。
忠武馨香向不同,鬼神呵护垂箕弓。 -
325.《三月十一日问政山次刘元煇韵》 宋·方回
禊节去未远,是日天更朗。
微寒护余芳,春野绿涉莽。
爰从峻岭登,岂珠茂林赏。
支策拄云汉,举袖拂星象。 -
326.《前十三章未见营创之意因成古风》 宋·郭印
纷纷世间法,失得随所寓。
有心不吾来,无以不吾拒。
敝帚贵千金,穷阎封万户。
或理先默定,畴能测其故。 -
327.《渔舍观海寄修竹》 宋·黄庚
寒云漠漠护墙阴,潇洒梅枝出竹林。
影落荒矶和雪钓,香浮老瓦带春斟。
几恁水驿传芳信,祗许沙鸥识素心。
回首孤山千树远,扁舟乘兴梦中寻。 -
328.《偈颂一百零二首》 宋·释慧远
梅阳老嘱付此衣,遮护得山僧一半。
借问搭来何所宜,恰似当年卖柴汉。
酱裹堕,雪中炭,留与丛林斫额看。
君不见睦州严陵滩畔兜率寺裹有个陈蒲鞵,解道秦时{左车右度}{左车右东}鑽。 -
329.《山居即事》 宋·释绍嵩
老罢休无赖,吟诗报答闲。
圆扉长寂寂,腾口任{左口右颜}{左口右颜}。
护塔云偏重,栖林鸟自还。
荣枯不经意,何用密防奸。 -
330.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
家在蓬莱,霓裾粲霞。
步虚声有节,观徼念无差。
护剑苍虬鸣宝匣,听琴瘦鹤倚庭花。
丹成九转,符扫群邪。
不负东林莲神约,乘轺来访竺仟家。
虎溪分未得,款吃赵州茶。 -
331.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
茅舍春深,韶华可人。
山花裛翠,烟草如茵。
况有寻幽客至,锦囊探句,藜杖挑琴。
握手松根同一笑,高风曾不护东林。 -
332.《偈颂十七首》 宋·释师范
二千年前,尺不如寸。
二千年后,寸不如尺。
清凉到这裹,眼不见为净。
只将三文钱,娶个黑老婆。 -
333.《赓赵别驾天宁古桧韵》 宋·释文珦
桧龙奋头角,百兽毋敢狞。
居然护只园,老鬽魂魄惊。
本要既深固,樛枝任纵横。
秋城风雨痴,或跃常夜鸣。 -
334.《孤山怀圆法师》 宋·释文珦
湖水绕孤峰,知曾住此中。
既伤遗塔变,重惜讲台空。
鹅护晴池乳,鹰呼古树风。
唯闻林处士,清节与师同。 -
335.《鉴上人所居金竹青琅玕一茎》 宋·释文珦
潇洒非凡种,虚空是本心。
才生一青玉,不数万黄金。
月写孤鸾影,风传丹凤音。
从兹护根本,会见别成林。 -
336.《数珠歌》 宋·释印肃
如是数珠祗一颗,离珠摩尼光不破。
佛说刹说众生说,三世一切说这个。
未了人,休将过,成佛人希念佛多。 -
337.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
我住汝亦住,我行汝亦行。
结制顺诸佛,禁足护众生。
金锁无须两头动,灵犀有晕中间明。
泥牛入海恰半夜,木鸡唤月看五更。 -
338.《再和倒韵》 宋·苏颂
新植苍筤竹,欣欣若感知。
日阴纷展盖,风韵巧吹篪。
幸对人潇洒,兼依地坦夷。
二年官此者,一日可忘之。 -
339.《探梅分韵得香字》 宋·于石
绝壁两屦云,荒村半桥霜。
孤往欲何之,林下幽径长。
寒梅在何许,临风几徜徉。
谁家断篱外,一枝寄林塘。
水静不摇影,竹深难护香。
无言独倚树,山空月荒凉。 -
340.《和颜长官百咏·空门》 宋·朱继芳
黄金栏护紫袈裟,禁苑恩深赐予奢。
林下衲僧那有此,多年枯木对春华。