-
121.《贺新郎(送易子炎运干之任)》 宋·姚勉
冷眼三边处。
喜舍人、水滨跃马,上京西路。
三国英雄千载矣,开胜依然如故。
这勋业、向谁分付。 -
122.《绮寮怨(题写韵轩)》 宋·赵文
绛阙珠宫何处,碧梧双凤吟。
为底事、一落人间,轻题破、隐韵天音。
当时点云滴雨,匆匆处,误墨沾素襟。
算人间、最苦多情,争知道、天上情更深。 -
123.《绮寮怨(题写韵轩)》 宋·赵文
绛阙珠宫何处,碧梧双凤吟。
为底事、一落人间,轻题破、隐韵天音。
当时点云滴雨,匆匆处,误墨沾素襟。
算人间、最苦多情,争知道、天上情更深。 -
124.《咏梅九首》 明·高启
琼姿只合在瑶台,谁向江南处处栽?
雪满山中高士卧,月明林下美人来。
寒依疏影萧萧竹,春掩残香漠漠苔。
自去何郎无好咏,东风愁寂几回开。 -
125.《清凉山赞佛寺(四首选一)》 清·吴伟业
西北有高山,云是文殊台。
台上明月池,千叶金莲开。
花花相映发,叶叶同根栽。
王母携双成,绿盖云中来。 -
126.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
127.《除放自石湖归苕溪》 宋·姜夔
美人台上昔欢娱,今日空台望五湖。
残雪未融青草死,苦无麋鹿过姑苏。
黄帽传呼睡不成,投稿细细激流冰。
分明旧泊江南岸,舟尾春风飐客灯。 -
128.《晚春田园杂兴》 宋·范成大
紫青莼菜卷荷香,玉雪芹芽拔薤长。
自撷溪毛充晚供,短篷风雨宿横塘。
湖莲旧荡藕新翻,小小荷钱没涨痕。
斟酌梅天风浪紧,更从外水种芦根。 -
129.《塞上曲》 宋·田锡
秋气生朔陲,塞草犹离离。
大漠西风急,黄榆凉叶飞。
襜褴罢南牧,林胡畏汉威。
藁街将入贡,代马就新羁。
浮云护玉关,斜日在金微。
萧索边声静,太平烽影稀。
素臣称有道,守在於四夷。 -
130.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
131.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
132.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
133.《长亭送别》 元·王实甫
(夫人、长老上云)今日送张生赴京,十里长亭,安排下筵席;我和长老先行,不见张生、小姐来到。
(旦、末 、红同上)(旦云)今日送张生上朝取应,早是离人伤感,况值那暮秋天气,好烦恼人也呵!“悲欢聚散一杯酒,南北东西万里程。
”[正宫][端正好]碧云天,黄花地,西风紧,北雁南飞。
晓来谁染霜林醉?总是离人泪。 -
134.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
135.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
136.《送艾太仆六十韵(太仆以乙科为郎,论江陵起》 明·汤显祖
世阀高临汝,衣冠起岳州。
精灵华盖晓,气脉洞庭秋。
江汉称才子,潇湘托好逑。
儒林苍玉满,郎署白云悠。 -
137.《和韩绛游鸿庆寺》 宋·吴师孟
十里东郊道,兹游岁月深。
参僚从行府,高会适丛林。
穉子喧沽玉,春姬笑子金。
咳珠僧护宝,醉弁客遗簪。 -
138.《偈一首》 宋·潘良贵
良木秀山泽,中林犹百年。
斲削应约绳,必资诸巧匠。
陶者输瓦甓,圬人施涂泥。
丝网及宝铃,丹漆墍塑绩。 -
139.《拟寄雪平诸兄弟及叔侄辈》 宋·张埴
八字山前一幅巾,可堪垂白向漂沦。
平生梦寐在诸老,近者传闻失某人。
社日鸡豚新雨泪,秋风鸿雁旧天伦。
所期林下无穷意,护竹培花陆续春。 -
140.《茌平县西门邮亭废圃中有花名玉珑瑽枝叶与琼》 元·王蒙
笔赋二律谁司后土作花王,忍置瑶华官道傍。
衣袂不经尘世染,梦魂犹带广寒香。
孤蟾照破琼林雪,飞蝶栖残珠树香。
天上人间惟有此,好将阑槛护荒凉。
¤