-
1.《汉阴吊崔员外坟》 唐·戎昱
远别望有归,叶落望春晖。
所痛泉路人,一去无还期。
荒坟遗汉阴,坟树啼子规。
存没抱冤滞,孤魂意何依。
岂无骨肉亲,岂无深相知。
曝露不复问,高名亦何为。
相携恸君罢,春日空迟迟。 -
2.《汉阴吊崔员外坟》 唐·戎昱
远别望有归,叶落望春晖。
所痛泉路人,一去无还期。
荒坟遗汉阴,坟树啼子规。
存没抱冤滞,孤魂意何依。
岂无骨肉亲,岂无深相知。
曝露不复问,高名亦何为。
相携恸君罢,春日空迟迟。 -
3.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
4.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
5.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
6.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
7.《山居感旧百韵》 宋·岳珂
昔在淳熙日,中兴最盛年。
身逢千载运,眼见五朝天。
楚甸当澄按,岷江极泝沿。
经途俱极险,问字始能言。