-
61.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。 -
62.《同秘书弟赋三老各一首·老妾》 宋·刘克庄
伤春感旧似中酲,乐器全抛曲谱生。
自小抱衾无怨色,有时拥髻尚风情。
曾陪太尉斟还唱,犹记司空眼与声。
著主衣裳为主寿,莫如琴客别宜城。 -
63.《燕岩行》 宋·白玉蟾
有客来从天竺峰,渡溪恰趁一篙风。
秋风著力送行李,吹入燕岩松竹里。
松竹凄凄天作秋,空来空去空中浮。
高岩万丈耸空碧,仙翁骑鹤去无迹。 -
64.《和颜随饮酒》 宋·晁补之
樊山夜涨河鸣鼓,奎火占中知溽暑。
颜阖居邻胡子都,共喜夏麋登宴俎。
参军河北主簿南,骑马相逢不相语。
市西老屋断人居,自觉天风生广宇。 -
65.《剡溪道中五首》 宋·韩元吉
抱琴不作王门客,晋代高风只此人。
故老底须三上疏,竹林诸子未天真。 -
66.《唐律寄呈父凤山提举十首》 宋·汪元量
抱琴挟策马萧萧,北望燕云道路遥。
紫塞晓行闻鸡叫,黄河夜渡见鱼跳。
周回四蜀愁双剑,浩荡三湘梦六桥。
踏遍乾坤犹是客,小山丛桂不能招。 -
67.《题卞大夫翠阴亭》 宋·韩维
新得亭名号翠阴,轩窗环合尽青林。
定知野客先回顾,何处山禽自好音。
池面有莲风气馥,城根多竹月华深。
明年便作归来计,应许携樽与抱琴。 -
68.《槜李亭》 宋·郑獬
閒抱琴书檇李游,仙坛古屋一筇留。
驿桥通市人沽酒,湖水依城客放舟。
葵扇桃笙聊却暑,苹花枫叶已知秋。
坡翁仙去诗声在,寂寞林塘卧白鸥。 -
69.《赓吴竹修雪诗二首》 宋·陈著
天将洁白洗纷华,谁识人閒有叹嗟。
驴子已无诗客路,羔儿偏属武流家。
惊心玉树伤遗曲,回首琼林忆赐花。
毕竟纷纷总是幻,抱琴无语剡溪涯。 -
70.《走笔次月夜颐斋见寄》 宋·胡仲弓
抱琴时作醉翁吟,吟罢霞觞对月斟。
客有可人期不至,相思隔断暮云深。 -
71.《赠郑邴文》 明·张羽
两鬓星星小幅巾,苍松气节鹤精神。
居常倒屣迎佳客,贫不将诗谒贵人。
踏雪抱琴梅屿晓,典衣沽酒柳桥春。
若非道眼高明者,谁肯甘心寂寞滨。 -
72.《题素庵壁间六首》 宋·艾性夫
松影乱书檐,鸟声隔山屋。
有客抱琴来,为弹芝田曲。 -
73.《次韵邵君以客名斋二首》 宋·方回
细读来诗窥所学,忘机忍事用功深。
远同随笔洪公号,妙得吟窝邵子心。
怀抱春浓重酝酒,语言渊嘿绝弦琴。
我能容物天容我,无是无非镇似今。 -
74.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
75.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
76.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
77.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
78.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
79.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
80.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。