-
1.《题宋好古墨竹我忆东曹粉署郎,琅玕写就拂云》 明·危素
祇疑散步云林曲,独听秋声待晚凉。
-
2.《赠拂云主人》 宋·裘万顷
十年作计须种木,一日不可使无竹。
道人於此得三昧,绿雾中间著苍玉。
拂云谁为名其居,我亦心同云卷舒。
相期直觅飞霞佩,不用重拈种树书。 -
3.《拂云堆》 唐·李益
汉将新从虏地来,旌旗半上拂云堆。
单于每近沙场猎,南望阴山哭始回。 -
4.《拂云亭》 宋·洪兴祖
黄云收尽绿针齐,江北江南水拍堤。
野老扶携相告语,儿童今始识锄犁。 -
5.《和元规拂云轩韵》 宋·张继先
疏翠拥高轩,虚徐欲出云。
两楹清荫共,一阵好风分。
偏映琴书席,难栖燕雀群。
主人怜直节,孰敢巧操斤。 -
6.《题陈宗元拂云轩》 宋·曾丰
滩西地不爱其珍,虎豹文章善自陈。
缥节犹储何尉粉,缃苞不纳庾公尘。
性高霜雪摧难折,气直风雷拔易伸。
寄语箨龙无傲主,主家今有似龙人。 -
7.《外舅安抚游东湖一聊云润衣红湿池荷雨拂而清》 宋·刘学箕
庚伏人间暑气隆,纳凉留客咏诗翁。
润衣红湿池荷雨,拂面清泠槛竹风。
沙觜旧痕平不露,野湾新涨曲相通。
画桡澹月人归处,万盖翻翻涌翠筩。