-
1.《咏竹拂子谢潘可大》 宋·舒岳祥
天封竹拂子,赠我意何勤。
白马惟余鬣,苍蝇合避人。
柄双疑共产,身粉止留筋。
可鄙棕毛贱,堪同尘尾珍。
书斋添道气,入室许嘉宾。 -
2.《棕拂子》 唐·杜甫
棕拂且薄陋,岂知身效能。
不堪代白羽,有足除苍蝇。
荧荧金错刀,擢擢朱丝绳。
非独颜色好,亦用顾盼称。 -
3.《棕拂子》 唐·杜甫
棕拂且薄陋,岂知身效能。
不堪代白羽,有足除苍蝇。
荧荧金错刀,擢擢朱丝绳。
非独颜色好,亦用顾盼称。 -
4.《依韵和宋都官惠鬯棕拂子》 宋·邵雍
洛邑从来号别都,能容无状久安居。
众蚊多少成雷处,一拂何由议扫除。 -
5.《禅房十事·拂子》 宋·释绍昙
才得柄霸入手,便要呵佛骂祖。
还他本色真棕,不比寻常谈尘。 -
6.《南歌子·懒拂鸳鸯枕》 唐·温庭筠
懒拂鸳鸯枕,休缝翡翠裙。
罗帐罢炉熏。
近来心更切,为思君。 -
7.《八月十三夜同考子弟作有怀拂水》 明·程嘉燧
相看转觉此生浮,风月佳时不敢愁。
鸟鹊星河千里夜,暗蛩凉宇一年秋。
书回故国无黄耳,家远清宵总白头。
还忆阑干秋水阔,谢公无客自登楼。