-
1.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
2.《跋永明惟心诀》 宋·释绍昙
心已强名,诀从何来。
永明剜肉作疮,何山隔壁猜谜。
急急将来付丙丁,大丈夫儿休拟议。
如拟议,三级浪高鱼化龙,痴人犹戽夜塘水。 -
3.《中书即事》 唐·裴度
有意效承平,无功答圣明。
灰心缘忍事,霜鬓为论兵。
道直身还在,恩深命转轻。
盐梅非拟议,葵藿是平生。
白日长悬照,苍蝇谩发声。
高阳旧田里,终使谢归耕。 -
4.《云》 唐·李中
悠悠离洞壑,冉冉上天津。
捧日终为异,从龙自有因。
高行四海雨,暖拂万山春。
静与霞相近,闲将鹤最亲。 -
5.《满庭芳》 宋·张继先
闲里工夫,无中妙用,切休拟议参详。
龙降虎伏,真土自中黄。
行动起居寝食,随缘度、莫动真阳。
归根处,神凝脉住,玉界发天光。 -
6.《夕阳》 元·孙华孙
夕阳挂红鼓,强半浸绿水。
斯须日渐下,堆异参差起。
老夫岸巾坐,并入图画里。
新新无停机,拟议已非是。 -
7.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
8.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
建岭云,建溪水。
缥缈无边,渊深无底。
尽情收拾归来,点滴无非珍贵。
抛向诸人面前,切忌自生拟议。
见之不取,思之千里。 -
9.《偶成》 宋·曹彦约
道心非动静,学者何难易。
痴云欲扫除,迅霆无拟议。
无妄而微疾,勿药斯有喜。
一轮秋月明,云为岂思虑。 -
10.《武夷山》 宋·陈观
邮亭立溪端,上有石鼓字。
回顾溪水中,石鼓安所置。
移舟激清流,前山郁苍翠。
一曲遽停桡,寻真步幽邃。 -
11.《杂诗》 宋·李复
珍图出荣河,八卦开奥秘。
圣人重因袭,已极露隐细。
大衍四十九,周流通一气。
阴阳穷必变,往反无终始。 -
12.《龙泉山》 宋·孟点
污渎横鳣鲸,蝼蚊得而制。
所据非所容,悲欢生贾谊。
吾疑洛阳叟,所见未超诣。
卷之不能伸,无乃为形累。 -
13.《颂古二十一首》 宋·释鼎需
全锋敌胜铁牛机,电掣雷奔已是迟。
等閒活捉卢陂老,纵饶猛略若为施。
君不见,寰中意气,阃外威权,拟议冲前总灭门。 -
14.《偈七首》 宋·释法泉
非佛非心徒拟议,得皮得髓谩商量。
临行珍重诸禅侣,门外千山正夕阳。 -
15.《偈六首》 宋·释法智
真空不空,寥寥无影树头月。
真色非色,隐隐不萌枝上花。
威音路外芬芳,凤无依倚。
空劫已前照耀,鹤不停机。
更须一色功圆,便得同中有异。
同中异,直下承当休拟议。
夜来明月照芦花,鹤鹭并头踏雪睡。 -
16.《偈颂一百零一首》 宋·释慧性
万叠峰峦秀,清虚杳霭间。
跨门一句子,拟议隔重关。 -
17.《偈颂一百零一首》 宋·释慧性
行尽迢迢路,无山不是家。
跨门一句子,拟议隔天涯。 -
18.《颂古四首》 宋·释景元
不触又不背,徒劳生拟议。
开口更商量,白云千万里。 -
19.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
平如镜面,险似悬崖。
不容拟议,岂属安排。
闪电光中行活路,大悲院里赴村斋。 -
20.《偈颂六首》 宋·释深
桃符休钉,艾人莫缚。
太虚无云,本自寥廓。
大家拊掌归去休,拟议思量错错错。