-
301.《记所见开元寺吴道子画佛灭度以答子由》 宋·苏轼
西方真人谁所见,衣被七宝従双狻。
当时修道颇辛苦,柏生两肘乌巢肩。
初如濛濛隐山玉,渐如濯濯出水莲。
道成一旦就空灭,奔会四海悲人天。 -
302.《汤村开运盐河雨中督役》 宋·苏轼
居官不任事,萧散羡长卿。
胡不归去来,滞留愧渊明。
盐事星火急,谁能恤农耕。
薨薨晓鼓动,万指罗沟坑。 -
303.《九月十五日迩英讲论语终篇赐执政讲读史官燕》 宋·苏轼
长独坐黄昏谁是伴紫薇花对紫薇郎翌日各以表谢又进诗一篇臣轼诗云绣裳画衮云垂地,不作成王剪桐戏。
日高黄繖下西清,风动槐龙舞交翠。
(迩英阁前有双槐,樛然属地如龙形。
)壁中蠹简今千年,漆书蝌蚪光射天。 -
304.《次韵水官诗?并引原收有老泉水官诗,今删?》 宋·苏轼
净因大觉琏师,以阎立本画水官遗编礼公。
公既报之以诗,谓某:汝亦作。
某顿首再拜次韵,仍录二诗为一卷以献。
高人岂学画,用笔乃其天。 -
305.《正月十八日蔡州道上遇雪子由韵二首》 宋·苏轼
兰菊有生意,微阳回寸根。
方忧集暮雪,复喜迎朝暾。
忆我故居室,浮光动南轩。
松竹半倾泻,未数葵与萱。 -
306.《次韵水官诗》 宋·苏轼
高人岂学画,用笔乃其天。
譬如善游人,一一能操船。
阎子本缝掖,畴昔慕云渊。
丹青偶为戏,染指初尝鼋。 -
307.《答吕梁仲屯田》 宋·苏轼
乱山合沓围彭门,官居独在悬水村。
(吕梁地名。
)居民萧条杂麋鹿,小市冷落无鸡豚。
黄河西来初不觉,但讶清泗流奔浑。 -
308.《渼陂鱼(陂在鄠县·)》 宋·苏轼
霜筠细破为双掩,中有长鱼如卧剑。
紫荇穿腮气惨凄,红鳞照坐光磨闪。
携来虽远鬣尚动,烹不待熟指先染。
坐客相看为解颜,香粳饱送如填堑。 -
309.《九月十五日,迩英讲《论语,终篇,赐执政讲》 宋·苏轼
绣裳画衮云垂地,不作成王剪桐戏。
日高黄繖下西清,风动槐龙舞交翠。
壁中蠹简今千年,漆书科斗光射天。
诸儒不复忧吻燥,东宫赐酒如流泉。 -
310.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
311.《寄吴冲卿》 宋·王安石
物变极万殊,心通才一曲。
读书谓已多,抚事知不足。
与君语承华,念此非不夙。
恨无数顷田,归耕使成熟。 -
312.《和王微之登高斋三首》 宋·王安石
干戈六代战血埋,双阙尚指山崔嵬。
当时君臣但儿戏,把酒空劝长星杯。
临春美女闭黄壤,玉枝自蕊繁如堆。
後庭新声散樵牧,兴废倏忽何其哀。 -
313.《忆昨诗示诸外弟》 宋·王安石
忆昨此地相逢时,春入穷谷多芳菲。
短垣囷囷冠翠岭,踯躅万树红相围。
幽花媚草错杂出,黄蜂白蝶参差飞。
此时少壮自负恃,意气与日争光辉。 -
314.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
315.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
316.《湖北上吴胜之运使有感而言非诗也》 宋·戴复古
苍生积衅久,天欲尽杀之。
干戈杀不尽,继以大旱饥。
田野委饿莩,道路纷流离。
众人识天意,不敢加扶持。 -
317.《次韵唐子光教授河豚》 宋·范成大
世间尤物美恶并,江乡未用夸吴羹。
清宫洞房寒热媒,深山大泽龙蛇生。
胡夷信美胎杀气,不奈吴儿苦知味。
杨花欲动荻芽肥,污手死心摇食指。 -
318.《次韵温伯谋归》 宋·范成大
官路驱驰易折肱,官曹随处是愁城。
随风片叶乡心动,过雨千峰病眼明。
一脔何须尝世味,寸田久已废吾耕。
羡君早作归欤计,屈指从今几合并。 -
319.《自警》 宋·秦观
古人去後音容寂,何处茫茫寻旧迹。
君看草遍北邙山,骼骴犹来丘垄积。
那堪此地日黄昏,长途万里伤行客。
只知恩爱动伤情,岂悟区区头已白。 -
320.《将进酒》 宋·陆游
我欲挽住北斗杓,常指苍龙无动摇,春风日夜吹草木,只有荣盛无时凋。
我欲划断日行道,阳乌当空月杲杲,非惟四海常不夜,亦使人生失衰老。
如山积麴高崔嵬,大江酿作蒲萄醅,颓然一醉三千杯,借问白发何从来!