-
1.《崔文学甲携文见过萧然有出尘之姿问之则孙介》 宋·苏轼
象服盛簪珥,岂是邢夫人。
敝衣破冠履,可怜范叔贫。
君看崔员外,晚就观国宾。
当年颇赫赫,翁媪争为姻。 -
2.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
3.《秋池晓步败荷万柄一花挺然可爱伯益赋诗和韵》 宋·刘学箕
萧瑟秋池撼晓风,江妃旋旆水云空。
未教零落千擎雨,尚借柔酣一点红。
弊盖高低骚客赋,寒衣裁制楚人工。
谁怜夜枕惊残梦,恨在毓声点滴中。 -
4.《说剑》 唐·元稹
吾友有宝剑,密之如密友。
我实胶漆交,中堂共杯酒。
酒酣肝胆露,恨不眼前剖。
高唱荆卿歌,乱击相如缶。 -
5.《甘露寺》 宋·苏轼
江山岂不好,独游情易阑。
但有相携人,何必素所欢。
我欲访甘露,当途无闲官。
二子旧不识,欣然肯联鞍。 -
6.《新暑赋西轩竹》 宋·卫宗武
此君与我同襟期,延致屋宅西财维。
涵濡雨露岁未半,柯叶深茂华而滋。
恍疑神士萃庭宇,旌{左方右童}羽盖纷交驰。
非筝非竽发天籁,不湍不濑含风漪。 -
7.《杰侄所居之前旧无竹二月中忽出筀笋一根特立》 宋·钱时
旧闻四月筀,不闻二月萌。
箨龙忽当门,头角何峥嵘。
朅来此地荒秽耳,远隔长林不相倚。
群稚犹埋粪壤中,挺然剑拔参天起。 -
8.《奉和袭美太湖诗二十首·缥缈峰》 唐·陆龟蒙
左右皆跳岑,孤峰挺然起。
因思缥缈称,乃在虚无里。
清晨跻磴道,便是孱颜始。
据石即更歌,遇泉还徙倚。 -
9.《陆龙图诜挽词》 宋·苏轼
挺然直节庇峨岷,谋道従来不计身。
属纩家无十金产,过车巷哭六州民。
尘埃辇寺三年别,樽俎岐阳一梦新。
他日思贤见遗像,不论宿草更沾巾。
(成都有思贤阁,画诸公像。
) -
10.《墨竹》 宋·秦观
墨君飒飒风雨鸣,垂鸾舞凤翻青绶。
一竿珍重几百缗,奚啻渭川三万亩。
金锵玉戛空琴声,婢行奴颜谢花柳。
得亭真从寂寞间,卓古高标压群丑。 -
11.《友直轩》 宋·曾几
友义丧来久,琢磨复谁能。
金鉤被采录,绝弃朱丝绳。
直哉少稷甫,一室清于冰。
危坐对书帙,曲几非所凭。 -
12.《公孙孝子》 宋·韩维
丧期著常数,在古固有之。
嗟嗟三季后,礼让俗亦衰。
亲亡有不葬,况问功与期。
公孙布衣士,未免寒与饥。 -
13.《次韵富季甲枢密》 宋·李弥逊
半生类猿狙,裹以周公服。
炙手安敢近,唾面未为辱。
天公亦解事,纵这走林谷。
长年饱烟霞,形影自相逐。 -
14.《赋洪景伯新创清閟堂》 宋·曹勋
向来杂芜秽,今忽快心目。
堂成风尘表,巧枕龙顾麓。
主人喜高节,此君出幽谷。
我梢舞翠凤,烟霏度寒玉。 -
15.《送邹给事》 宋·陈宓
皇天佑我宋,衮衮生巨人。
正学迈贾董,彤庭亲选抡。
声名喧宇宙,勋业见寅亮。
伟哉吕与李,王陈踵经纶。 -
16.《题兰蕙》 宋·释绍昙
一茎四花,挺然拔萃。
其臭如兰,其标如芷檀啄簇烟而不繁,劲节疾风而不倚。
是以昂山有山林轩昂之志。 -
17.《读邵不疑学士诗卷杜挺之忽来因出示之且伏高》 宋·梅尧臣
作诗无古今,唯造平淡难。
譬身有两目,了然瞻视端。
邵南有遗风,源流应未殚。
所得六十章,小大珠落盘。 -
18.《闻宣叔挺之围棊》 宋·梅尧臣
人以棊销日,我观棊辄寐。
未必尽死生,何兹较愚智。
只将多胜少,复取先为利。
不若酒之贤,悠然共醒醉。 -
19.《杜挺之赠端溪圆砚》 宋·梅尧臣
雪压古寺深,中有卧病客。
访之语久清,饥马啮庭柏。
案头蛮溪砚,其状若圆璧。
指此欲为赠,而将助吟席。 -
20.《诸公皆和诗再用韵并属湛挺之七首》 宋·赵蕃
戢戢一天翮,纷纷凡马群。
回头异生死,对面或公君。
渐欲薰莸等,反嫌黑白分。
居然撄众怒,政尔怯孤军。