-
1.《挽任谏议词二首》 宋·韩元吉
身致高门重,心无闇室欺。
臧孙宜有后,伯道乃无儿。
千载君如紫,流年疾若斯。
宁无百人赎,遂作九原悲。 -
2.《挽任谏议词二首》 宋·韩元吉
凛凛诤臣节,恂恂循吏名。
世嗟阳谏议。
人忆谢宣城。
优诏才三接,嘉言未一行。
清霜数行泪,岂为故人倾。 -
3.《挽任宅云》 宋·黄庚
方拟荣除上玉堂,玉楼有召返仙乡。
才过贾谊同年少,齿长颜回一岁亡。
师友交情从此绝,死生异路实堪伤。
云边宅在人何在,肠断西风泪几行。 -
4.《任师中挽词》 宋·苏轼
大任刚烈世无有,疾恶如风朱伯厚。
小任温毅老更文,聪明慈爱小冯君。
两任才行不须说,畴昔并友吾先人。
相看半作晨星没,可怜太白与残月。 -
5.《任左藏挽词》 宋·张耒
人也隐君子,一官聊自闲。
谁能学管库,竟尔死茅菅。
良璞不易剖,大弨终不弯。
惟应太史录,他日出名山。 -
6.《挽表叔赵君任安抚二首》 宋·刘克庄
丞相规恢策,家庭已习闻。
宁论乘一障,真可帅中军。
玉麈无能对,金钱有即分。
心知伏波病,多半为忠勤。 -
7.《挽表叔赵君任安抚二首》 宋·刘克庄
叔在兵间日,书常笑我孱。
初云机会易,晚叹事功难。
寂寞郎官省,荒凉上将坛。
遥怜会稽窆,新种短松寒。 -
8.《挽顾君任粹二首》 宋·刘克庄
有酒常相觅,无金尚欲挥。
竟骑黄鹤去,谁见素骡飞。
华屋俄零露,蓉城果是非。
自嫌闻道浅,怀旧忽沾衣。 -
9.《挽顾君任粹二首》 宋·刘克庄
占断慈恩塔,归来履道坊。
耆英真率社,少尹钓游乡。
子可传汾曲,甥能述渭阳。
如闻无恙日,治塚建祠堂。 -
10.《任漕子严挽词》 宋·周必大
壮志宵兴着祖鞭,雄辞锐欲勒燕然。
一生仅踏金门地,半世常游玉笥天。
胜墅棋高无敌手,夺袍句好有新编。
高风高上凌云阁,那复观梅月照筵。 -
11.《挽俞君任通判诗》 宋·虞俦
乡评月旦尚依然,旁郡人称别驾贤。
邂逅宦途同晚岁,游从太学记当年。
谁怜冷落堪为地,我欲吹嘘送上天。
荐墨未乾君已矣,漫凭楚挽慰重泉。 -
12.《任宜人挽诗》 宋·魏了翁
家声门九戟,庭秀树三株。
阃范闲金燧,林负莹玉壶。
未经亲绛幔,何遽作黄垆。
凝睇两竿竹,醇情一束刍。 -
13.《任重庆挽诗》 宋·魏了翁
诸任方衮衮,惜也大任君。
曲突人谁信,扣阍天不闻。
胆随豪满干,齿为愤穿龈。
莫挽泉台恨,周箫咽涧云。 -
14.《任安抚挽诗》 宋·项安世
已矣天难问,哀哉道竟孤。
风流前辈似,胆备世人无。
缓急谋谟见,寻常尺寸拘。
明时非不用,志士自多迂。 -
15.《任安抚挽诗》 宋·项安世
新息任夫子,东坡所父师。
只馀盘叟在,犹乃故家诗。
閒抚伊吾剑,吟成绿野诗。
中原遗老尽,旧事有谁知。