-
1.《陶粹母夫人挽诗》 宋·方岳
戴君手持黄卿辞,邀我为作陶母诗。
妇言妇德不出梱,纵有令则繇知。
昆山生玉草木润,欲识其母观其儿。
一经科自摘髭易,五丈夫子皆环奇。 -
2.《病中不复问节序,四遇重阳,既不能登高,又》 宋·范成大
四时变迁翻覆手,百卉于人亦何有?
骚客颠诗亦狂酒,强惜黄花爱重九。
少年习气似陶公,采采金英满衣袖。
携壶木末最关情,欹帽风前几搔首。 -
3.《诗人王季廉挽诗》 宋·杨万里
手探卢溪颔下珠,词林再啸老於菟。
不餐烟火惟存骨,吟杀江山失却须。
锦里莺花余故宅,灞桥风雪入新图。
只今醉卧长松下,犹要熊儿捉辔无。 -
4.《挽郑夫人二首》 宋·刘克庄
九秩复何憾,生荣没更哀。
闺门天下则,地位佛中来。
贝叶从头看,庭槐一手栽。
侍儿闻晓磬,犹恐坐禅回。 -
5.《挽段夫人二首》 宋·刘克庄
断机手自训三珠,彤史遗芳未必如。
子贵面槐陪国论,母贤画荻课儿书。
百官未讲回班礼,千乘空多送葬车。
曾忝枢庭文字友,束刍无路酹丘墟。 -
6.《挽王夫》 宋·李流谦
维古女士都可见,过眼绝无一佳传。
客来授我一编书,疾读不知双滋泫。
夫人有子鸣斯文,吾从昆仓识河汉。
胸中能贮百卷书,此岂只用裙襦看。 -
7.《王通判挽词》 宋·楼钥
才具盍时用,拂衣俄去之。
善藏经世手,回施称家儿。
嬴博延陵恨,人琴子敬悲。
连年事如许,天道杳难知。 -
8.《刘孺人挽诗》 宋·叶适
嗃嗃当年女手缝,一家从此更雍雍。
性安於善行无迹,儿自为铭笔有踪。
闻说湖清见龙首,还疑墓长羃云峰。
哀情变化何级极,留泽凌霄绛绕松。 -
9.《挽正字南仲四首》 宋·周文璞
千古应无恨,诸公竟不能。
要令参溟涬,端合罢飞腾。
白草伤麟野,苍山下马陵。
有儿持手泽,泪落照书灯。 -
10.《挽卓生甫二首》 宋·陈著
风雨潇潇境,山林落落姿。
安贫清似玉,嗜学古如饴。
世事两颦送,古心诸老知。
家庭多手泽,幸有宁馨儿。 -
11.《挽董监镇》 宋·陈著
宿善有君□,幽铭岂溢言。
何妨儒鹖弁,自可客龙门。
瑞竹松根见,丛编手泽存寿终无一憾,更是好儿孙。 -
12.《挽族叔父》 宋·陈傅良
松竹深围屋,□莲賸种鱼。
所愁宾客少,不问稻粱余。
尽日□相语,盈门手自书。
吾儿有名字,万事听何如。 -
13.《前出塞九首》 唐·杜甫
戚戚去故里,悠悠赴交河。
公家有程期,亡命婴祸罗。
君已富土境,开边一何多。
弃绝父母恩,吞声行负戈。 -
14.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
15.《北征》 唐·杜甫
北归至凤翔,墨制放往鄜州作。
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。 -
16.《绝句漫兴九首》 唐·杜甫
隔户杨柳弱袅袅,恰似十五女儿腰。
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
手种桃李非无主,野老墙低还似家。
恰似春风相欺得,夜来吹折数枝花。 -
17.《豆踠行》 明·李梦阳
昨当大风吹雪过,湖船无数冰打破。
冰骧峞山岳立,行人骇观泪交堕。
景泰年间一丈雪,父老见之无此祸。
鄱阳十日路断截,庐山百姓啼寒饿。 -
18.《先兄至能远忌丙寅十一月十七日行都谢氏家寓》 宋·陈著
人生有兄弟,手足相扶持。
兄死我独生,我生独何为。
父母生我晚,我忆我儿痴。
兄出我挽袖,兄入我迎衣。 -
19.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
20.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。