-
1.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
2.《谢姜宽送芋子》 明·费宏
芋魁相送满筠笼,应念冰盘苜蓿空。
此日蹲鸱真损惠,当年黄独漫哀穷。
蒸时不厌葫芦烂,煨处还思榾柮红。
自是菜根滋味好,万钱谁复羡王公。 -
3.《谢主人惠绿酒白鱼》 唐·徐夤
早起雀声送喜频,白鱼芳酒寄来珍。
馨香乍揭春风瓮,拨剌初辞夜雨津。
樽阔最宜澄桂液,网疏殊未损霜鳞。
不曾垂钓兼亲酝,堪愧金台醉饱身。 -
4.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
5.《郭尉惠古镜》 宋·苏辙
凛如秋月照虚空,遇水留形处处同。
一瞬自成千亿月,精神依旧满胸中。
〈俗言:“以镜予人,损己精神。
”故解之云。
〉 -
6.《谢人惠浅滩一字水图》 宋·朱翌
风行水上初如织,任使荡云高活日。
屏翳歇去冯夷归,本体湛然无损益。
风本无形不可画,遇水方能显其质。
画工画不不画风,水外见风称妙笔。 -
7.《谢刘宪惠龙眼诗》 宋·朱翌
龙目秋成亦一奇,略无瘴雾损瑶肌。
荔枝韵胜村谁亚,益智名同性即非。
侠士从禽携弹去,鲛人探海得珠归。
不须直待枯成腊,便遣尊前解褐衣。 -
8.《旧藏文与可墨竹未有对者叔祖阁学以一枝为惠》 宋·张镃
崔黄拂素桃李开,春闺融艳蜂蝶猜。
范郭挥毫水石具,古愁宛奥关山回。
近代名家工写物,妍媚嶙峋空杰出。
此君孤禀岁寒姿,不入寻常凡粉律。 -
9.《酬郑州权舍人见寄二十韵》 唐·刘禹锡
朱户凌晨启,碧梧含早凉。
人从桔柣至,书到漆沮傍。
抃会因佳句,情深取断章。
惬心同笑语,入耳胜笙簧。 -
10.《蜀州郑史君寄鸟觜茶,因以赠答八韵》 唐·薛能
鸟觜撷浑牙,精灵胜镆铘。
烹尝方带酒,滋味更无茶。
拒碾乾声细,撑封利颖斜。
衔芦齐劲实,啄木聚菁华。