-
1.《喻常吾直(时为摄官)》 唐·元结
山泽多饥人,闾里多坏屋。
战争且未息,征敛何时足。
不能救人患,不合食天粟。
何况假一官,而苟求其禄。 -
2.《次韵和张丞相摄南郊喜王畿大稔》 宋·宋庠
上衮躬祠节,鸣驺出禁城。
傅霖前灑润,尧壤遍深耕。
野色华兼实,欢谣断复赓。
民依大钧播,政绝侈心萌。 -
3.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
4.《石壁精舍还湖中作》 南北朝·谢灵运
昏旦变气候,山水含清晖。
清晖能娱人,游子憺忘归。
出谷日尚早,入舟阳已微。
林壑敛暝色,云霞收夕霏。 -
5.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
6.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
7.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
8.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
9.《蒲生钟馗》 宋·文同
寒风酸号月惨苦,枭飞狐鸣满墟墓,丛棘乱礓翳野雾。
古社秃剥倒枯树,下有三鬼相啸聚,初行谁家作{外门内主}忤。 -
10.《刘侍郎见和再用韵》 宋·王之望
大方广佛三身具,境号华严普贤住,三千净土毛孔吞,百亿化身尘刹赴。
底事眉山迹偏显,端由象法时将暮。
三乘不起正信心,一线顿开方便路。 -
11.《送周君可宰会稽》 宋·楼钥
作邑诚匪易,况子之稽山。
银茜视两赤,朝家知其难。
鼎鼎数万户,赋重民生囏。
山陵五云飞,办护力更殚。 -
12.《厌世忆朝元》 元·侯善渊
云收雾敛天风洁。
显出玲珑月。
形释心凝澄彻。
亘古无圆缺。
千潭现,寒光摄。
洞济溟阳哲。
仙丹炼就真欢悦。
异日朝金阙。 -
13.《送刘都事五十韵》 宋·方回
近人于仕宦,如以韩卢猎。
泰山有不见,得兽夸足捷。
学问夫何如,有书钥诸箧。
府史以为师,仅能署吏牒。