-
1.《初秋与赵无愧小饮下关河亭季秋送客复至其间》 宋·强至
秋早津亭一笑歌,红妆晚景落清波。
重来霜后攀疏柳,更向风前数败荷。
物理盛时能有几,人生乐处亦无多。
不知当日樽前曲,却傍谁边敛翠娥。 -
2.《垂柳长吟》 宋·邵雍
垂柳有两种,有长有短垂。
唯兹长一种,偏与静相宜。
院宇深春后,亭台晚景时。
不胜烟羃羃,无柰日迟迟。 -
3.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·孟郊
杨柳多短枝,短枝多别离。
赠远累攀折,柔条安得垂。
青春有定节,离别无定时。
但恐人别促,不怨来迟迟。 -
4.《折杨柳》 唐·孟郊
杨柳多短枝,短枝多别离。
赠远屡攀折,柔条安得垂。
青春有定节,离别无定时。
但恐人别促,不怨来迟迟。 -
5.《问柳》 明·王韦
为问故园柳,春光几许深。
未忘攀折处,犹带别离心。
疏雨一川暝,轻烟两岸沉。
主人归未得,惆怅五株吟。 -
6.《和卫尉寺柳》 唐·杜之松
汉将本屯营,辽河有戍城。
大夫曾取姓,先生亦得名。
高枝拂远雁,疏影度遥星。
不辞攀折苦,为入管弦声。 -
7.《题州北路傍老柳树》 唐·白居易
皮枯缘受风霜久,条短为应攀折频。
但见半衰当此路,不知初种是何人。
雪花零碎逐年减,烟叶稀疏随分新。
莫道老株芳意少,逢春犹胜不逢春。 -
8.《西湖》 明·湛怀法师
三竺欣私托,西湖自往还。
肆情方水澹,寻石爱云间。
春气调疏柳,晴光抹远山。
老来形渐懒,未肯废跻攀。 -
9.《题州北路傍老柳树》 唐·白居易
皮枯缘受风霜久,条短为经攀折频。
但见半衰当此路,不知初种是何人。
雪花零碎逐年减,烟叶稀疏随分新。
莫道老株芳意少,逢春犹胜不逢春。 -
10.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。