-
401.《伏承伯丈人待制侍郎九重涣号三聘鼎来促装戒》 宋·李吕
嘉谟岂但国著龟,旧学端为帝者师。
圣世欲收仁义效,行看平步凤凰池。 -
402.《登升元阁故基》 宋·刘过
脚力倦矣曷少休,侵晨更作升元游。
眼中已不见二百四十尺兀之高楼,但见炊烟万灶宿貔貅。
上有啼雅噪鹊如泣诉,下有藤蔓老树根据枝相虬。
想其结缔初,匠石巧与造物侔。 -
403.《悲淮南》 宋·刘过
淮民穷到骨,忍复搥其肌。
不知铁钱禁,作俑者为谁。
行商断来路,清野多流离。
主人日边来,四牡驱以驰。 -
404.《谒郭马帅》 宋·刘过
千金买骏马,百金市蛾眉。
长安酒家楼,挥洒惊人诗。
天子不得臣,公卿气吞之。
俯视儿女辈,自诡男子奇。 -
405.《辞周益公》 宋·刘过
一曲归欤浩浩歌,世间无地不风婆。
人从贫贱识者少,事向艰难省处多。
紫塞将军秋佩印,玉掌学士夜鸣珂。
太平宰相不收拾,老死山林无奈何。 -
406.《大柿行》 宋·王之道
君不见郑虔学书晚弥笃,岁收柿叶贮三屋。
兴来寝食两俱忘,但觉毛公老而秃。
又不见梓人造车度群木,木中无火柿所独。
旧言盖轸象乾坤,须信斡旋归一轴。 -
407.《送管养正长歌》 宋·王之道
饯别宜有酒,我无一杯潄君口。
送行当以赆,我无一物藉我手。
与君意气真相知,君尝谓予可言诗。
独有诗句堪送别,欲赋复止空嗟咨。 -
408.《过白彪访沈次律有感十六韵》 宋·张元干
天骄毒中原,国势苦日削。
一为虚声摇,颠沛几失脚。
翠华栖海隅,虎戯亦太虐。
忽闻哀痛诏,迸泪向寥寞。 -
409.《南华五十韵》 宋·朱翌
乡里黄梅接,家居祖刹邻。
常闻肉身佛,甘作硙坊人。
坚有悬腰石,空无拂镜尘。
已舂诸米熟,自识本心真。 -
410.《筚篥吟》 元·杨维桢
春风吹船下扬州,夜听笛声江月流。
故宫摇落杨柳秋,客子于邑山阳愁。
明朝此声不可求,乃知朔客杜宽者,手持悲篥寻南游。
胡笳拍中愁未休,龟兹角管亲编收。 -
411.《警雕》 元·杨维桢
吁嗟乎雕来兮,汝趾不爪兮臂不翎,横口竖齿长眉目兮,曾不钩吻而金睛。
胡为肆攫搏兮勇凭陵,称人类兮负鸟石。
吁嗟雕兮反已灵,庠序汝乡兮衣冠汝朋。
横翔傍舞兮群笑以嚣,阴窥狙伺兮风草动摇。 -
412.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
413.《题群龙图》 明·刘基
世间万类皆可睹,茫昧独有鬼与龙。
此图画龙二十四,状貌诡谲各不同。
得非物产有异种,或曰神变无常踪。
一龙揵尾欲上水,足爪犹在奫中。 -
414.《春风行》 明·杨基
春风吹花快如剪,柳条婆娑颜色浅。
四更急雨作轻寒,零落余香上苔藓。
街泥污人不出户,强以一樽聊自遣。
西家酒熟复苦贵,收拾春衣倩人典。 -
415.《惜昔行赠杨仲亨》 明·杨基
嗟我忆昔来临濠,亲友相送妻孥号。
牵衣上船江雨急,辟历半夜翻洪涛。
濠州里长我所识,怜我一月风波劳。
呼儿扫榻妾置酒,买鱼炊饭羞溪毛。 -
416.《观龙和谢师厚》 宋·韩维
龙于经传皆有云,明幽其德能屈伸。
尝闻于耳昧厥真,乃今睹之信所闻。
层阴填空白日昏,仰见巨尾垂轮囷。
其长百丈围车轮,仿佛如辨鬣与鳞。 -
417.《步月》 宋·韩维
初阳夺残凛,和气不待春。
况兹华月白,光彩清路尘。
整我巾与屦,迢遥步城闉。
仰观众星色,收芒避孤轮。
虚无一境间,岂复知吾身。
嗟哉御风者,有待奚足珍。 -
418.《南堂对竹怀江十邻几》 宋·韩维
端居无所聊,稍复治文字。
南堂冬日明,窗户暖可喜。
图书罗满前,意览不由次。
聊收静者趣,以乱忧人思。 -
419.《淮扬大水》 宋·郑獬
淮扬水暴不可言,绕城四面长波皴。
如一大瓢寄沧海,十万生聚瓢中存。
水之初作自何尔,旧堤有病亡其唇。
划然大浪劈地出,正如百万狂牛犇。 -
420.《送刘枢密留守建康》 宋·张栻
整驾欲南鹜,乃复送公舟。
公行民所瞻,原言勿淹留。
向来秉事枢,正色有忠谋。
坐觉国势尊,已验权网收。